“In het nu van toen is het mistig in de Povlakte. Ik heb geen zin om te lezen en kijk naar de verplaatsbare schilderijen buiten – een oneigenlijke palm, een kaalgeknipte sinaasappelboom, waarin de dwaas aandoende vruchten hangen als een verwijt, maar aan wie? Treurwilgen langs een vervuilde bruine rivier, gesneden cipressen, een kerkhof met enorme grafhuizen, alsof er opschepperige doden wonen, een waslijn met roze lakens, een omgevallen schip met een rottende kiel, en dan rijd ik over water, het wittige, spiegelende, benevelde vlak van de lagune. Ik druk mijn hoofd tegen de koude ruit en zie in de verte de grijze aanduiding van iets dat een stad moet zijn en dat nu alleen nog maar zichtbaar is als een verheviging van het niets, Venetië.” Cees Nooteboom heeft veel tijd doorgebracht in zijn geliefde Venetië, en zijn boek Venetië, De leeuw, de stad en het water (2019) is een regelrechte liefdesverklaring. Keer op keer verliest hij zich in poëtische waarnemingen van het introverte leven in de meest bijzondere stad van de wereld. Nooteboom is en blijft reisgids, dus hij voert ons met vaste hand door de geschiedenis van zijn geliefde stad, en langs de honderden palazzi, kerken en paleizen, die langzaam wegkwijnen in het brakke water van de lagune. Hij toont ons ook de minder prominente delen van de door het water ingesnoerde stad. “Een les die ik in Berlijn geleerd heb toen de Muur er nog was. Als je niet naar buiten kunt zoek je de verte binnen, in onbekende wijken, vreemde parken, onaanzienlijke pleinen, binnenhoven met grote vuilnisbakken, versleten gevels.” Een andere door Venetië bevangen ooggetuige is de Vlaamse schrijver en journalist Serge Simonart, voor wie Venetië ‘meer is dan een stad’. “Het is een gemoedstoestand, een levensgevoel, een toevluchtsoord voor dromers, een spiritueel kuuroord, een sanatorium voor gewonde engelen.” In zijn negendelige podcastserie Venezia (uiteraard van de nooit te volprijzen Vlaamse cultuurzender Klara) maakt hij de luisteraar deelgenoot van wat hij tijdens de tientallen bezoeken aan de stad gewaar is geworden. “In Venetië vertelt elk palazzo, elk kanaaltje en elke straatklinker wel een verhaal.” Zoals over beroemde ingezetenen en bezoekers als Casanova, Napoleon, Dickens, Ruskin, Greene, Proust en Byron. Over eeuwenoude cafés aan het San Marcoplein. Over het muzikale verleden van Venetië, met componisten als Monteverdi, Vivaldi, Mozart, Verdi en Wagner. Over wereldberoemde schilders als Titiaan, Tintoretto, Whistler en Turner, die allemaal een deel van hun leven in Venetië hebben doorgebracht. En over Venetië als stad van de liefde en het carnaval. Simonart kan prachtig vertellen. Hij doet dat ter plekke, zodat je bijna het gevoel hebt zelf door Venetië te dwalen.
Geef een reactie