De Engelse Koning Richard III komt er in het toneelstuk van Shakespeare niet best vanaf: een gebochelde bruut die macht greep door de zoontjes van zijn overleden broer, koning Edward IV, te vermoorden. Na zijn dood op het slagveld had Richard geen troonopvolgers, en ging de kroon over naar het huis Tudor (van onder meer Hendrik VIII). De Tudors hadden er alle belang bij Richard in een kwaad daglicht te stellen, om zo hun claims op het koningsschap te legimiteren. Zo zou het lijk van de vervloekte Richard in het water zijn gegooid, omdat zo’n schoft geen fatsoenlijke begrafenis verdiende. Intussen is Richard door de geschiedschrijving behoorlijk gerehabiliteerd, maar van zijn beroerde imago komt hij niet meer af. Niet op waarde geschat worden, dat komt de veertiger Philippa maar al te bekend voor. Zij wordt op het werk nauwelijks serieus genomen. In The Lost King (VK, 2022) zien we hoe ze steeds meer geïntrigeerd, om niet te zeggen: geobsedeerd raakt door de persoon en het levensverhaal van Richard III. Ze is ervan overtuigd dat hij wel degelijk deugde, en een eervolle begrafenis heeft gehad, en wel bij een klooster in Leicester. Maar dat is tijdens de reformatie van de kaart geveegd. De film laat op een sprookjesachtige en tegelijk behoorlijk waarheidsgetrouwe manier zien hoe Philippa zich vastbijt in haar zoektocht naar het graf. Ze weet zelfs de Universiteit van Leicester voor haar project te interesseren. Als uiteindelijk het koninklijke lijk, met vergroeide ruggengraat en al, precies op de door Philippa aangewezen plek, onder een parkeerplaats, gevonden wordt, dreigen de geleerden met de eer te gaan strijken. Zelfs Wikipedia vindt het niet nodig haar naam te noemen.
‘Op 23 augustus 2012 ontstond er evenwel twijfel over de daadwerkelijke verdwijning van het stoffelijk overschot toen onderzoekers van de Leicester University meldden, dat ze de verdwenen begraafplaats van Richard III hadden ontdekt. Het graf lag onder de parkeerplaats van een sociale dienst in het centrum van Leicester. De aangetroffen persoon was door een slag van een zwaard op het hoofd om het leven gekomen. Aan de hand van DNA-onderzoek kon door vergelijking met mitochondriaal DNA van een bekende verwant de identiteit worden geverifieerd en op 4 februari 2013 werd op een persconferentie bekendgemaakt dat het inderdaad ging om het skelet van de vermoorde koning en werd gewag gemaakt van “een van de belangrijkste archeologische ontdekkingen aller tijden in Groot-Brittanni딑.
Geef een antwoord