De weg kwijt

‘But where were they going without ever knowing the way.’ Toen Tony Scalzo van Fastball het liedje The Way in 1997 schreef, wist hij niet hoe waar die zin was. Scalzo werd geïnspireerd door een bericht over de verdwijning van twee bejaarden. Volgens de Austin American-Statesman van 2 juli 1997 waren Lela (83) and Raymond (88) Howard op 29 juni in hun Oldsmobile van huis vertrokken voor het Pioneer Day muziekfestival in Temple, zo’n twintig kilometer van hun huis in Salado, Texas. Daar werden ze nog gesignaleerd in de lokale Wal-Mart. Sindsdien was niets meer van ze vernomen. De familie gaf het echtpaar op als vermist. Men was vooral bezorgd omdat Lela leed aan Alzheimer en Howard herstelde van een hersenoperatie. Achteraf blijken ze onderweg twee keer door de politie van de weg gehaald te zijn. Eén keer voor rijden zonder licht, daarna voor rijden met grootlicht. De dienstdoende agenten waren niet op de hoogte van de vermissing. De Oldsmobile werd twee weken later aangetroffen in een ravijn bij Hot Springs, Arkansas, zo’n 500 kilometer verderop. In de auto vond men de lichamen van Lela en Raymond. Cathy Drake, dochter van Raymond, vertelde in de krant hoe gelukkig het stel was. Beiden hadden hun partner verloren. In 1986 hadden ze elkaar gevonden en waren getrouwd. “Het was een soort relatie die je op die leeftijd niet vaak tegenkomt. Ik denk dat ze echt verliefd op elkaar waren.” Vóór het echtpaar was gevonden, had Tony Scalzo The Way al geschreven. De strekking van de tekst is heel wat rooskleuriger dan de werkelijkheid bleek te zijn. Inderdaad waren Lela en Raymond de weg kwijt. Maar dat was allesbehalve een zelf gekozen, romantisch avontuur. Niks ‘they made up their mind’. Maar The Way hielp Fastball wel in het zadel. De single stond wekenlang hoog in Billboard’s Top 40. Het album All The Pain That Money Can Buy werd meer dan een miljoen keer verkocht. Scalzo: “Ik ben me er altijd van bewust dat we zonder dat ene liedje altijd een band van dertien in een dozijn zouden zijn gebleven.” Jaren later ontmoette Scalzo de kinderen van het verongelukte echtpaar. “Ze waren heel aardig. Ze deden absoluut niet moeilijk over die rockartiest die over hun familie schreef. Ze waren dankbaar dat hun ouders op deze manier een beetje onsterfelijk geworden zijn.”

Bronnen: Chicago Tribune, Texas Monthly, Memoir in a melody