Het leven is geen film, zegt iemand in Steven Spielberg’s behoorlijk autobiografische The Fabelmans (VS, 2022). Terwijl een filmmaker, hoe jong ook – zoals Sammy, het alter ego van Spielberg – met de werkelijkheid kan doen en laten wat hij wil, hangt het leven zelf van verrassingen en toevalligheden aan elkaar. Hoe zou het bijvoorbeeld gegaan zijn als Sammy in 1952 níet door zijn ouders naar Cecil B. DeMille’s meesterwerk The Greatest Show On Earth was gesleept? Het fameuze treinongeluk in die film wordt door Sammy thuis op zijn modelspoorbaan tot in detail nagebootst én gefilmd, met de 8mm familiecamera. Hij weet meteen wat hij wil worden: een groot regisseur. Zijn ambities worden toegejuicht door zijn artistieke, maar ook flink neurotische moeder. Zijn vader – een premature computernerd – doet ze af als een nutteloze hobby. Intussen filmt Sammy er stevig op los: schoolfeesten, een heuse western met ingenieuze, zelfbedachte special effects, en het gezinsleven. Tijdens een gezellig kampeerweekend blijkt de camera echter dingen gezien te hebben die het blote oog ontgaan waren en die grote gevolgen zullen hebben voor de familie Fabelmans. Aan het eind nog een fantastisch optreden van David Lynch als Sammy’s grote voorbeeld, de legendarische regisseur John Ford.
Geef een reactie