Nog altijd verrekt de Turkse regering te erkennen dat de vernieting van de Armeense bevolkingsgroep in de jaren 1915/1918 niets anders dan pure volkerenmoord was. De schattingen van het aantal slachtoffers lopen uiteen van 500 duizend tot 1,5 miljoen. In het streven van Ataturk en de zijnen naar een zuiver Turkse staat pasten buitenbeentjes als Grieken, Arameërs en Armeniërs niet. De fraaie animatiedocu Aurora’s Sunrise (Duitsland, Armenië, Litouwen, 2022) vertelt het schokkende relaas van de jonge Aurora Mardigianian, die als enige van haar familie de slachting weet te overleven. Na allerlei ingrijpende gebeurtenissen belandt ze uiteindelijk in de Verenigde Staten, waar haar levensverhaal verfilmd wordt. Er komt een grote hulpactie op gang voor Armeense weeskinderen. Maar zelfs in Amerika blijft Aurora niet gevrijwaard van tegenslag. Aurora’s Sunrise bestaat voor een deel uit de weinige resterende stukken van de film uit 1919. Daarnaast zien en horen we Aurora op hoge leeftijd, die precies vertelt wat de film wegliet – om het allemaal niet té erg te maken voor het Amerikaanse publiek. Het mooist is nog het animatiedeel van Aurora’s Sunrise, alsof de realiteit niet realistisch genoeg is om zoiets onvoorstelbaars als het lot van de Armeniërs geloofwaardig in beeld te brengen.
Geef een reactie