Ze zeggen wel eens dat Haarlem de enige stad is waar volstrekt zonder accent wordt gesproken. Onderstaande video legt uit dat dit onzin is. Als een Haarlemmer een andere taal spreekt, hoor je al na twee woorden dat hij uit Nederland komt. Accenten ontstaan door bepaalde regels en eigenschappen van de moedertaal. Hou je hand maar eens voor je mond en zeg op z’n Engels ‘Paris’. Je voelt een soort luchtplofje in de handpalm. Probeer je dat te voorkomen, dan kom je in de buurt van hoe een Fransman Paris zegt. Het Engels kent die plofloze p gewoon niet. Het maakt niet uit waar ze vandaan komen, maar mensen blijken onbewust woorden in een vreemde taal aan te passen aan de regels van hun eigen taal. Dat geldt voor het combineren, beklemtonen of weglaten van bepaalde klanken. Een Arabier zegt ‘childiren’ in plaats van ‘children’, omdat de combinatie ‘dr’ in het Arabisch niet bestaat. Een Spanjaard zegt in het Engels dat hij uit Espain komt, omdat woorden in het Spaans nooit met SP kunnen beginnen. De voetballer Mbappé wordt in West-Europa consequent M-Bappé genoemd. Een Fransman zegt yoo-STON, in plaats van YOO-ston, omdat in het Frans de klemtoon altijd op de laatste lettergreep ligt. Iets anders is het metrum in een taal. In het Italiaans duurt elke lettergreep ongeveer even lang en krijgt dus evenveel nadruk. In het Engels is er veel meer afwisseling tussen beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen. Daarom valt een Italiaan meteen door de mand. Wie een buitenlandse taal écht wil leren, moet zich grondig verdiepen in de regels van die taal en de regels van zijn moedertaal tijdelijk aan zijn laars lappen.
Bron: Open Culture
Geef een reactie