Je vraagt je soms af wat ouders bezielt als ze hun kind een naam geven. Het leek Ronald Winner in 1991 een goede idee om zijn dochter Reality te noemen. En dan wordt er dertig jaar later een waargebeurde film over haar gemaakt. Wie bedenkt zoiets. Hoe dan ook, de film Reality (VS, 2023) gaat over Reality Winner, die in 2017 door de FBI werd opgepakt voor het openbaar maken van een geheim inlichtingenrapport over Russische inmenging in de presidentsverkiezingen van 2016. We zien hoe Reality (gediplomeerd vertaalster Farsi en Pashto) bij haar huis aangesproken wordt door twee agenten met een huiszoekingsbevel. Opvallend is haar reactie – volledige medewerking, hooguit bezorgd over haar hond en kat. Ook een tijdje later tijdens de ondervraging blijft ze correct en beheerst, al wordt ze wel steeds onrustiger door het aparte gesprek met de agenten. Die blijven maar vriendelijk, terwijl ze Reality toch steeds meer in het nauw drijven. Als kijker krijg je langzaam door hoe de vork in de steel lijkt te zitten. ‘Weet je zeker dat je nooit een geheim document hebt uitgeprint op je werk?’ ‘Ja absoluut… Hoewel, ja, misschien één keer. Maar dat heb ik daarna meteen versnipperd. Nou ja, ik had een paar dagen op mijn bureau liggen en tóen heb ik het versnipperd.’ ‘Hoe verklaar je dan dat die informatie op een journalistiek onlinetijdschrift is terechtgekomen?’ En zo raakt Reality (fantastisch gespeeld door Sydney Sweeney) steeds verder in de nesten. Regisseur van de film is Tina Satter. Zij had het verhaal van Reality Winner al eerder voor toneel bewerkt. Dat is in de film terug te zien – die speelt zich bijna helemaal af in een lege, kille ongebruikte kamer in het huis van Reality. Er staan niet eens stoelen. Nergens kan ze zich aan vastklampen.
Geef een reactie