Als je tijd hebt, en je houdt van een stevige, degelijke spektakelfilm, dan is er geen enkele reden om niet naar Napoleon (VS/GB, 2023) te gaan. Alleen al het indrukwekkende acteerwerk van Joaquin Phoenix is het geld en de moeite waard. De enscenering is formidabel, en dan hebben we het zowel over de ‘huiselijke’ scenes (Versailles, Malmaison, Fontainebleau), als de massabewegingen op straat en natuurlijk de overdadig in beeld gebrachte veldslagen. Bij dat laatste zijn altijd die spaarzaam vertaalde kreten vermakelijk die uit het strijdgewoel opklinken: ‘Vuur naar believen’, ‘Houd de verdedigende positie!’ Je moet wel voor lief nemen dat het levensverhaal van de kleine generaal (die met 1,68 meter voor zijn tijd helemaal niet zo klein was) er met forse hinkstapsprongen doorheen gejaagd wordt. Binnen de kortste keren evolueert Napoleon van gewiekste legeraanvoerder bij Toulon tot keizer van alle Fransen. De Russische veldtocht wordt in tien minuten afgehandeld. Ook de complexe verstandhouding met de Europese vorstenhuizen had best weer meer uitgediept kunnen worden. En de rol van Napoleons tweede vrouw, de Oostenrijkse prinses Marie-Louise, krijgt nauwelijks aandacht, terwijl die haar keizerlijke echtgenoot misschien nog wel meer was toegedaan dan de wispelturige, overspelige Joséphine. En juist zíj krijgt alle aandacht in de film. Verder is er dus geen enkele reden om Napoleon niet te gaan zien. En als je echt het historische naadje van de kous wilt weten, kun je altijd nog de wandelschoenen aandoen en de bijzonder interessante Klara-podcast van Johan Op de Beeck luisteren.
Zie ook: Napoleon gepodcast en De dood als overwinnaar
Geef een reactie