Schaamteloos, met bravoure zelfs, trekt regisseur Roger Michell in My Cousin Rachel alle denkbare clichés van het negentiende-eeuwse Britse kostuumdrama uit de kast. In galop langs diepe, groenbezoomde afgronden. Een peinzende blik over een dampende kop thee. Sensuele broeierigheid aan weerskanten van de bedvitrage, pas toch op met die kaarsen! De nuchtere butler, die overal het zijne van denkt maar wijselijk zijn mond houdt. En vooral de knappe Rachel, die het jonge schaap Philip Ashley om haar vinger windt. Rachel is de weduwe van Ambrose, de oudere neef van Philip, die hem als jonge wees onder zijn hoede heeft genomen. Ambrose trekt voor zijn gezondheid naar Florence. Philip krijgt alarmerende post: zijn vrouw Rachel wordt nog Ambrose’s einde. Kom meteen! Maar het is al te laat, als Philip in Florence arriveert. Daar treft hij alleen nog een glibberige Italiaanse accountant aan. Rachel is al [Lees meer…]
Een baan als voetveeg
Wat bedoelde de Argentijnse filmmaker Santiago Grasso negen jaar geleden precies met zijn prijswinnende animatie El Empleo (Het Werk)? Ging het over het ontmenselijkende karakter van veel banen in de moderne dienstverleningseconomie? Over de gevolgen van de grote crisis van 2008, die mensen dwong ver banen ver beneden hun niveau aan te nemen? Over de gevolgen van de grote crisis van 2008, die mensen dwong ver banen ver beneden hun niveau aan te nemen? Je zou er ook een commentaar in kunnen zien op de toenemende vervanging van levende, ademende arbeiders door robots. Als robots al [Lees meer…]
Niks wit
Prachtig, die al die roomblanke marmeren beeldhouwwerken, reliëfs en tempels uit de klassieke oudheid. In werkelijkheid was het één bonte kermis van felle kleuren, die helaas door de tijd en door weer en wind verdwenen zijn. En tja, kleurenfoto’s uit die tijd hebben we niet. Tegenwoordig is het met behulp van ultraviolet licht en röntgenspectroscopie mogelijk uit te zoeken hoe die die beelden er werkelijk uitzagen. De video laat zien hoe [Lees meer…]
Tot op de huid
Goeie liedjes blijven altijd overeind, of je ze nu omwikkelt met dikke, donzige strijkarrangementen of heel kaal laat met alleen met een zanger en een gitaar. Dat laatste doet Jeff Tweedy, op zijn nieuwe soloalbum, dat ironisch genoeg Together At Last heet. Songs uit zijn hele carrière (Uncle Tupelo, Wilco, Golden Smog, Loose Fur) worden uitgekleed tot op de huid. In de video een magnifieke uitvoering van I Am Trying To Break Your Heart (van Wilco’s Yankee Hotel Foxtrot uit 2002). Na een paar keer draaien [Lees meer…]
Rock’n’roll met een zijscheiding
Ik weet dat je moe bent, dat je slecht slaapt. Murw. Kwaad. Maar waar je ook bent, ik hoop dat je de koninklijke weg naar huis vindt. Jason Isbell’s leven is in rustiger vaarwater beland, legt hij uit in een interview met Entertainment Weekly. “Nu ik vader ben geworden, eindelijk volwassen, nu ik niet meer drink, nu mijn hoofd helder is. Ik wil de mensen waarschuwen dat ze alert moeten zijn, maar wel op een fatsoenlijke manier. Alleen maar krijsen en schreeuwen en gefrustreerd doen, daar bereik je niks mee.” Niet echt rock’n’roll, dit statement, wat niet wegneemt dat Isbell er samen met zijn band 400 Unit in The Late Show With Stephen Colbert flink op los rockt. Klik [Lees meer…]
Museum van Mislukkingen
Wilt u ook binnen negentig dagen net zo knap zijn als Linda Evans van Dynasty? Wat te denken van een lekker geurtje met de naam Harley Davidson? En wanneer hebt u voor het laatst iemand met een Google Glass-bril gezien? (Precies drie jaar geleden, bij het Nederlands Kampioenschap wielrennen, in Ootmarsum. Dat was trouwens ook de eerste en enige keer.) Onlangs ging in Helsingborg, Zweden, het Museum van Mislukkingen open. Je ziet er de resten van falende vernieuwing. De Sony Betamax-videoband. Coca-Cola BlāK, met koffiesmaak. Colgate Beef Lasagne [Lees meer…]
Mooi maar oppervlakkig
Nog net vier dagen is in de Londense National Gallery de tentoonstelling Michelangelo & Sebastiano te zien. Thema is de vriendschap tussen Michelangelo en de minder bekende Venetiaanse schilder Sebastiano del Piombo. Ter gelegenheid van de expositie is tegelijkertijd een documentaire over leven en werk van Michelangelo uitgebracht, onder de titel Michelangelo: Love And Death. De film duurt anderhalf uur. Dat is aan de korte kant voor de beschrijving van een leven dat duurde van 1475 tot 1564 en dat in kunstzinnig opzicht eigenlijk alleen maar hoogtepunten kende, of het nou ging om beeldhouwwerk, schilderkunst, architectuur of poëzie. Zelfs op het gebied van vestingwerken werd Michelangelo nog als de grootste professional van zijn tijd beschouwd. Geen wonder dat de filmbiografie niet veel verder komt dan een soort parade van artistieke wereldwonders: [Lees meer…]
Voor een ander soort mensen
‘Een ware ontdekkingstocht’, schrijft NRC over Skulptur Projekte Münster. Eens in de tien jaar organiseert de stad een beeldenroute, of beter – moderne kunstroute, want bij ‘beelden’ denken we misschien te veel aan Michelangelo, en die komt morgen pas aan de beurt. Ja, een ontdekkingstocht is het zeker, want vraag niet hoeveel moeite het kost de objecten op te sporen. Volgens de plattegrond moet op de overgang van de Johannisstrasse naar het Rothenburg, aan de achterzijde van het LWL-museum, een kunstwerk van Cosima von Bonin en Tom Burr te zien zijn. Er staat wel een abstract bronzen beeldhouwwerk [Lees meer…]
Sweet Baby James
In november 1970 trad James Taylor op bij de BBC. Je ziet een volgroeide, zelfbewuste persoonlijkheid, hoewel Taylor op dat moment nog maar net 22 jaar was. Ondanks die jeugdige leeftijd had hij al een leven vol ellende achter de kiezen. Op High School reeds zware depressies, negen maanden in een psychiatrische inrichting, verslaafd aan heroïne en afgekickt na een ontwenningskuur van zes maanden, geopereerd aan de stembanden, opnieuw verslaafd, nu aan methedrine, [Lees meer…]
Jesse Klaver had groot gelijk
Op 15 juni schreef EU-commissaris Frans Timmermans in de Volkskrant dat het best goed ging met de Turkije-deal, hoewel hij toegeeft dat ‘de situatie in Turkije niet eenvoudig’ is. En of Turkije een veilig derde land is, moet eigenlijk voor elke vluchteling apart bekeken worden, en wel door de Griekse rechter. Intussen is de situatie op de Griekse eilanden sterk verbeterd, aldus Timmermans. ‘Er staat een functionerende asieldienst (…) en de wachttijden voor interviews en eerste beschikkingen zijn vrijwel geheel ingelopen, hoewel er nog een achterstand is wat betreft beroepsprocedures. Ook de [Lees meer…]
- 1
- 2
- 3
- …
- 133
- Volgende pagina »