“Je zegt dat het helemaal fout gaat met mij. Dat ik maar wat doe. Nergens voor deug. Je zegt dat ik een vriend nodig heb, om mijn leven op de rails te krijgen. Laat maar zitten. Ik ben echt niet eenzaam, wat ze ook denken. En jij hoeft me niet te zeggen welke kant ik op moet, of wie of wat ik moet zijn. Ik ben die ik ben. En niet zoals jij mij graag zou zien. [Lees meer…]

Koningin Maria van Portugal droeg graag kinderkleren. Karel IV van Frankrijk slachtte vier van zijn lijfwachten af toen een van hen per ongeluk een lans liet vallen. Koning Otto van Beieren, misschien nog wel gekker dan zijn broer Ludwig II, smeet een dienblad met zijn kostbaarste porselein door de kamer. Johanna van Castilië kon maar geen afscheid nemen van haar geliefde gestorven echtgenoot Philips de Schone en liet elke keer weer zijn kist openen om met hem te kunnen knuffelen. Erik IV van Zweden dacht dat hij zijn eigen broer was. Iemand die in zijn nabijheid grinnikte, glimlachte of fluisterde werd terstond geëxecuteerd vanwege hoogverraad. En Ferdinand I van Oostenrijk, lijdend aan een chronische hersenontsteking, kon niet meer dan een paar woorden uitbrengen: “Ik ben keizer en ik wil appelflappen.” Oftewel, denk niet dat [Lees meer…]

Je kunt de kalender erop gelijkzetten: aan het begin van de wintertijd is het Johann Sebastian Bach die op de deur van de OCW-redactie klopt, in zijn koffer twaalf cd-boxen met kantates, aan het eind van de vorige eeuw in een prachtige uitvoering en bijna voor niks uitgegeven door speciaalzaak Kruidvat. Het vooruitzicht van een schier eindeloze reeks koralen, recitatieven, duetten en aria’s, de een nog mooier dan de ander, en – eerlijk is eerlijk – ook hier en daar een oppervlakkig maakwerkje of een gerecyclede melodie uit een eerder stuk; we vergeven het De Oude Pruikenkop graag, want ga er maar aan staan: elke zondag weer een nieuwe. Een van de allermooiste [Lees meer…]

Het Mundaneum was, op zijn zachtst gezegd, een nogal ambitieus plan. De Belgische jurist Paul Otlet en Henri LaFontaine, de latere winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, begonnen in 1910 met een project om de complete menselijke kennis bijeen te brengen op fiches. [Lees meer…]

In Op de keper beschouwd mijmert Godfried Bomans over de zegeningen van Nijmegen als studentenstad van weleer. Driftig gestudeerd werd er in die jaren niet: “Ik voerde op statige wijze geen bal uit.” Bomans had er voor vijftig gulden per maand een kamer, mét balkon (“met klimop omrankt”), waarop hij gitaar kon spelen. “Ik speelde gaarne gitaar,” vervolgt hij, “bij voorkeur des nachts.” Eenmaal nam een student aan de overkant daar aanstoot aan. Dit leidde uiteraard tot [Lees meer…]

Bob Dylan, Neil Diamond, Sammy Davis Jr., Duke Ellington, Nina Simone, Robbie Williams, Tom Jones, Harry Belafonte, Lulu, Harry Nilsson, JJ Cale, Jim Croce, Elton John, Aretha Franklin, The Nitty Gritty Dirt Band… allemaal hebben ze Mr. Bojangles opgenomen. Niet eens veel mensen weten wie het liedje geschreven heeft: Jerry Jeff Walker uit Austin, Texas. Eergisteren is hij overleden. In 1965 bevond hij zich in een politiecel in New Orleans, in verband met openbare dronkenschap. Daar ontmoette hij een dakloze blanke, die zichzelf in navolging van de zwarte tapdancer Bill Robinson, die de dezelfde bijnaam had, ‘Mr. Bojangles’ noemde, om zijn ware identiteit voor de politie geheim te houden. Hij en andere arme sloebers waren opgepakt in verband met een [Lees meer…]