Op 11 maart 2002 hield een man uit Uithoorn, ‘buschauffeur John R.’, zeven uur lang achttien mensen gegijzeld in de Amsterdamse Rembrandttoren. Ook had hij explosieven bij zich, waarmee hij dreigde het kantoorgebouw op te blazen. Hij was in de veronderstelling dat in de Rembrandttoren het Philips-hoofdkantoor gevestigd was. Maar Philips was juist een half jaar eerder verhuisd naar de naastgelegen Breitnertoren. Het maakte John niks uit. Hij nestelde zich bij de receptie, vanwaar hij alles in de gaten kon houden. De portier kon rustig verder gaan met zijn werk. Waarom Philips? Vanwege [Lees meer…]
Leren van de Turken
In Trouw afgelopen zaterdag een interview met de Turkse journaliste Ece Temelkuran over haar onlangs verschenen boek Verloren land, de zeven stappen van democratie naar dictatuur. Sinds 2016 werkt ze vanuit Zagreb, omdat ze zich in Turkije als kritisch journalist niet meer veilig voelde. Wat wij hier in Nederland meemaken, met de opkomst van rechts-populisme, gebeurde in Turkije twintig jaar geleden al, aldus Temelkuran. Het is een wereldwijd fenomeen. Steve Bannon trekt door Europa, Nigel Farrage wordt onthaald in de VS, Orban respecteert Baudet en Poetin respecteert Orban. Wat kan Nederland van de Turkse ervaring leren? “Niet aarzelen! (…) Ik voel hier veel aarzeling: rechts-populisme serieus nemen of niet? Is het gevaarlijk of waait het weer over? (…) In Turkije heeft die aarzeling tien jaar geduurd. Maar jullie hoeven die tijd en energie niet te verliezen om te begrijpen wat er in je land aan de hand is. We moeten echt [Lees meer…]
Iedereen migrant
Bij de toegangspoortjes van het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden staat de sarcofaag van Wahibre-em-achet, een belangrijk man aan het Egyptische hof. Waren de namen van zijn ouders – Alexikles en Zenodata – niet op de sarcofaag vermeld, dan was niemand op het idee gekomen dat Wahibre-em-achet niet uit Egypte, maar uit Griekenland stamde. Een migrant dus! Zoals zovelen in de klassieke oudheid. Ter gelegenheid van de Week van de Klassieken (gisteren alweer voorbij, een week is ook niks meer tegenwoordig) schreef classicus Jona Lendering Wahibre-em-achet en andere Grieken, Landverhuizers in de oudheid. Het boekje gaat over migratie: ‘het verschijnsel dat mensen met een bepaalde identiteit elders gaan wonen bij mensen met een andere identiteit’. Lendering toont aan dat mensen in het verleden mobieler zijn geweest dan oudheidkundigen lange tijd [Lees meer…]
Verzen van vergetelheid
De man van het mortuarium onthoudt alles, behalve de namen van de doden waar hij over waakt. Nauwkeurig telt hij zijn klanten. Het loopt al naar de duizend, aan het begin van Los Versos del Olvido (De verzen van vergetelheid) van de Iraanse, maar naar Zuid-Amerika uitgeweken regisseur Alireza Khatami. Het verhaal speelt zich af in een land dat op Chili lijkt, in een tijd die doet denken aan de dictatuur van Pinochet. Op een dag brengt de geheime dienst een aantal lijken. Kennelijk gaat het om vermoorde demonstranten. Normaal gesproken worden de stoffelijke resten in zo’n geval een tijdje later anoniem in een massagraf gedumpt. De man van het mortuarium wordt te verstaan gegeven dat hij zich niet met de zaak moet bemoeien. Maar stil gaat hij in verzet en onderneemt hij een uiterst riskante actie om, als symbool, een [Lees meer…]
‘Très catho’
De meeste misbruikzaken van de Franse priester Preynat zijn verjaard. ‘Godzijdank’, aldus zijn meerdere, Phillippe Barbarin, aartsbisschop van Lyon, tijdens een persconferentie. Een totaal misplaatste opmerking natuurlijk, die meteen de titel werd van de film Grâce à Dieu, die de Franse regisseur François Ozon maakte over dit onthutsende katholieke pedoseksschandaal. Een van de toenmalige slachtoffers is Alexandre, bankemployé en familievader, die na dertig jaar tot zijn schrik constateert dat Preynat nog steeds met kinderen werkt. Zijn zaak is verjaard, maar hij probeert Barbarin ertoe te bewegen alsnog maatregelen te nemen tegen Preynat. Als de aartsbisschop daar niet toe bereid blijkt, schakelt Alexandre justitie in. Vervolgens komt de kwestie aan het rollen en melden zich ook slachtoffers van wie die de zaak nog níet [Lees meer…]
Blijf maar liever ongeboren
In Trouw van afgelopen zaterdag een interview met de Zuid-Afrikaanse filosoof David Benatar. Hij is de kampioen van het ‘antinatalisme’. Volgens deze wijsgerige stroming is het moreel verkeerd om kinderen te krijgen, want iemand die geboren wordt zal hoe dan ook in zijn leven pijn gaan ervaren. In zijn boek Better Never to Have Been somt Benatar drie pagina’s lang de grootste narigheid op die de mensheid tot nu toe is overkomen: pest, verkrachtingen, kindermishandelingen en alleen al in de twintigste eeuw bijna 110 [Lees meer…]
Menko, Zilversmit, Frankenhuis, Lowenstein, Cohen, De Leeuw
Veel te begraven valt er niet meer. De poort van het Joodse kerkhof is dan ook altijd gesloten als je erlangs fietst. Een hoge stenen muur houdt nieuwsgierige blikken buiten. Maar nu waren er schilders aan het werk. Groene lak op de deuren van het metaarhuisje, naast de toegangspoort. In de geopende doorgang schalde Qmusic uit zo’n robuuste gele DeWalt bouwradio. Ik vroeg de schilders of het goed was dat ik even binnenkeek. Het mocht. De begraafplaats ligt ingeklemd tussen woningen en een tectylbedrijf. Toch is [Lees meer…]
Privé-oorlog
Alleen al in 2018 kwamen wereldwijd 94 journalisten om het leven. Het gaat daarbij onder meer om doelgerichte aanslagen, bomexplosies en vuurgevechten. De meeste aandacht ging uiteraard uit naar de moord op de Saudische journalist en Washington Post-columnist Jamal Khashoggi. Negen van de tien moorden op journalisten blijven onbestraft. Dat geldt ook voor de fatale aanslag op het leven van oorlogsverslaggever Marie Colvin in 2012. Als journalist bij de Londense Sunday Times is Colvin de meest prominente oorlogscorrespondent van haar tijd. Voor de duvel niet bang zigzagt tussen mortiervuur, granaataanvallen en bombardementen door, tot in de kern van het oorlogsgeweld. Ze spreekt met dictators, rebellenleiders, generaals en terroristen. Maar vooral is het haar missie [Lees meer…]
Van de prins geen kwaad
De Saoedi-Arabische journalist en Washington Post-columnist Jamal Khashoggi ging op 28 september 2018 naar het Saoedische consulaat in Istanboel om dingen te regelen voor zijn huwelijk met de Turkse Hatice Cengiz. “Vandaag gaat dat niet,” werd hem gezegd, “kom maar terug op 2 oktober.” Argeloos stapte Khashoggi op die dag het consulaat binnen. Zijn aanstaande vrouw bleef op straat wachten; het zou immers niet lang duren. Khashoggi kwam nooit meer naar buiten. Cengiz meldde rond middernacht de verdwijning. Stukje bij beetje kwam de waarheid aan het licht. Khashoggi kreeg na [Lees meer…]
Steve Earle reanimeert Guy Clark
Tien jaar geleden kwam Steve Earle met een fraai eerbetoon aan de in 1997 overleden roots-troubadour Townes van Zandt. Intussen is ook die andere godfather van de progressieve Amerikaanse countrymuziek, Guy Clark, alweer een paar jaar dood. Steve Earle wilde kennelijk niet opnieuw twintig jaar wachten. Vorige week verscheen GUY, met meer dan een uur lang eigenzinnige covers van de mooiste songs van Guy Clark. Het is een prachtig album geworden, wat ook moeilijk anders kan als je te maken hebt met liedjes van een van de allerbeste songschrijvers van Nashville, uitgevoerd door een van de allerbeste americana-artiesten. Aan de mening van No Depression [Lees meer…]
- 1
- 2
- 3
- …
- 167
- Volgende pagina »