Fall of Civilizations is een serie prachtige podcasts over de bloei en ondergang van grote beschavingen. De maker is Paul Cooper. Hij is ook schrijver. Zijn nieuwe boek heet All Our Broken Idols. Ook dit gaat over het einde van een beschaving, of eigenlijk van twee beschavingen. Het is de zevende eeuw voor Christus. Vanuit zijn overweldigende hoofdstad Niniveh regeert koning Ahsurbanipal over Assyrië. Het arme tienermeisje Aurya en haar autistische broer Sharo raken toevallig verzeild aan het koninklijk hof. Sahro blijkt een begaafd steenhouwer, maar kan door zijn autisme alleen maar beitelen wat waar gebeurd is, en dat is niet wat de koning graag ziet. Dat is de ene verhaallijn. De tweede speelt in 2015. Katya en Salim, twee jonge archeologen doen opgravingen in het antieke Niniveh, dat nu een deel is van het Iraakse Mosul. Op een dag ontdekken ze een [Lees meer…]
Jayhawks verrassen met XOXO
Als je niet uitkijkt, word je als band bij elk nieuw album om de oren geslagen met niet te overtreffen klassiekers uit het verleden. Best mooi, hoor je dan, maar XOXO van The Jayhawks is geen Hollywood Town Hall of Sound of Lies. Klopt, maar waarom zou je niet iets anders mogen proberen, als je zoveel talent en kwaliteit in huis hebt? Sinds het vertrek van Mark Olson in de jaren tachtig hebben The Jayhawks keer op keer bewezen dat ze ook zonder hem tot de absolute altcountrytop horen. XOXO is opnieuw [Lees meer…]
Mankes in MORE
In Museum MORE in Gorssel is een hele zaal ingericht met werk van Jan Mankes (1889-1920). Hij zou er zelf misschien voor terugdeinzen – al die aandacht voor zijn ingetogen, bescheiden, haast verlegen schilderijtjes. Fluisterende stillevens: een groene, Japanse vaas met een paar takken judaspenning; de schedel van een ooievaar met een soort opschrijfboekje; een gemberpot met witte distels. Enkele trefzekere zelfportretten, waarop de schilder zich haast lijkt te verontschuldigen voor zijn aanwezigheid. Twee liefdevolle portretten van Mankes’ vader, op het oog al net zo zachtmoedig als zijn zoon. Er hangt natuurlijk ook werk van Mankes dat altijd al te zien was in MORE, zoals de betoverende ‘grote uil’ en een paar sprookjesachtige bostaferelen, waarvan de stilte haast uit de lijst sijpelt. Een hoogtepunt is het portret van Mankes’ echtgenote en [Lees meer…]
Minister van Alles
Wie Hilary Mantel’s Wolf Hall-trilogie over het leven van de fenomenale Engelse staatsman Thomas Cromwell uit heeft en nu wel eens wil weten hoe het echt zat, kan terecht bij Diarmaid MacCulloch’s biografie Thomas Cromwell, A Life. Hilary Mantel zelf noemde dit boek de biografie ‘waar we vierhonderd jaar op hebben gewacht’. Waar Mantel – uiteraard – vooral het persoonlijke verhaal vertelt, gaat MacCulloch op zoek naar de briljante politicus; waar hij vandaan kwam, wat hem opstuwde, wat hij teweegbracht, en wat zijn ondergang werd. Cromwell was een groot strateeg – maar te eigenwijs en eigengereid om ook een groot tacticus te zijn. MacCulloch legt uit dat Cromwell in zijn duizelingwekkende carrière (zoon van een dronken hoefsmid die uitgroeit tot tweede man van het koninkrijk) altijd twee prioriteiten had: het totstandbrengen van een religieuze revolutie in Engeland en het waarborgen van de eer van zijn familie. Zijn [Lees meer…]
A thing of beauty is, ja wat precies?
Op 4 mei 1942 namen de Duitsers honderden Nederlandse wetenschappers, politici, schrijvers, advocaten en geestelijken gevangen. Ze werden als gijzelaars samengebracht in een voormalig seminarie in St. Michielsgestel. Zodra ergens in Nederland een verzetsdaad werd gepleegd, zouden een of meer van deze intellectuele gijzelaars worden geëxecuteerd. Uiteindelijk zijn er vijf omgebracht. De rest had een comfortabel leventje. Er waren lezingen, cursussen en discussiegroepen. Aan de schrijver Simon Vestdijk werd gevraagd of hij niet een serie lezingen kon geven over poëzie. Dat liet hij zich geen twee keer vragen, hoewel hij tegensputterde dat hij natuurlijk niet alles uit de kast kon halen – letterlijk: in het kamp was nauwelijks literatuur aanwezig. Vestdijk hield acht voordrachten over ‘wezen en techniek der pöezie’. Hij wilde door het bespreken van verstechniek een zo rationeel mogelijke [Lees meer…]
Hou die oude man buiten de deur
“This is not the work of a frail man straining to coax each breath from his tired lungs. On the contrary,” schrijft American Songwriter over het nieuwe, zeventigste album van Willie Nelson. De man is 87, maar klinkt als 26. First Rose Of Spring is fris en knisperig als een blaadje ijsbergsla en Nelson’s trouwe landlopersgitaar Trigger klinkt – niet als nooit tevoren, maar als altijd tevoren. Natuurlijk gaat het over oud worden, en wat daarna komt. Maar, zingt Willie in Don’t Let The Old Man In: “Vraag je af hoe oud je zou zijn, als je niet je geboortedatum wist.” Ofwel: ouderdom is ook maar een keuze. In We Are The Cowboys (een liedje van Billy Joe Shaver) laat hij zien [Lees meer…]
Naakte heks op vliegende fallus
Je zou zo’n afbeelding niet direct verwachten op het omslag van een boek van de eerbiedwaardige professor Jozef Janssens, doctor in de Germaanse filologie, emeritus hoogleraar Cultuurgeschiedenis en Geschiedenis van de middeleeuwse, Nederlandse en Europese literatuur aan de Katholieke Universiteit Brussel. Een naakte vrouw die een vliegende fallus met ogen en oortjes berijdt. Maar zo gek is het niet, legt Janssens in zijn boek Vreemd vertrouwd uit: in de middeleeuwen was het echt niet [Lees meer…]
De kracht van James Baldwin
In de jaren zestig verzamelde de FBI een metersdik dossier met bijna tweeduizend stukken over de zwarte, homoseksuele schrijver James Balwin. Dat de regering van de Verenigde Staten hem kennelijk zo’n politiek gevaar vond, is op zich al een reden om zijn boeken te lezen. Maar als een van Amerika’s meest vooraanstaande schrijvers was Baldwin meer dan een onruststoker. Ondanks zijn uitgesproken mening over wit en zwart Amerika, was hij ervan overtuigd dat iedereen, ongeacht ras of kleur, onlosmakelijk verweven zit in een en dezelfde sociale structuur en dat de mens verstrengeld is met zijn [Lees meer…]
Gasbuisfunk
Er zijn wel meer saxofonisten die aparte locaties kiezen voor hun improvisaties. Neem Sonny Rollins, die eind jaren vijftig ’s nachts oefende op de Williamsburg Bridge, over de East River, tussen Manhattan en Brooklyn, om thuis zijn zwangere buurvrouw niet te storen. In je eentje spelen kan heel inspirerend zijn, zeker als je je eigen geluid oneindig dupliceert. Kijk (en luister!) naar de Duitser Armin Küpper, die ontdekte dat een gasbuis bij hem in de buurt precies de juiste resonantie gaf om zijn solo’s met zijn [Lees meer…]
In een boot, onder de nacht
In een boot, onder de nacht,
Onder de hoorn van de maan
Zaten we te peuren. Soms
Wiegde de boot en pletste een paling.
Van heel ver naderde geruis en
Even later sijpelde de zomerregen
Rustig en spraakzaam over ’t water
Het riet en onze warme ruggen.
Na de bui [Lees meer…]
- 1
- 2
- 3
- …
- 182
- Volgende pagina »