Meneer de president, dr. Biden, mevrouw de vice-president, meneer Emhoff, Amerikanen en de wereld: er komt een dag waarop we ons afvragen waar we licht kunnen vinden in deze eeuwige schaduw, het verlies dat we dragen, de zee die we door moeten.
We trotseerden de buik van het beest, we leerden dat stilte niet altijd vrede betekent. En dat opvattingen over wat juist is, niet altijd rechtvaardig zijn. Toch begint voor ons een nieuwe dag, eerder dan we dachten, op de een of andere manier lukt het ons. Op de een of andere manier hebben we ons land zwaar weer zien doorstaan, het is niet kapot, maar [Lees meer…]
Het blauwe goud
Volgens Openbaringen 21:6 zal God een nieuwe wereld scheppen, en zeggen: “Wie dorst heeft, zal ik voor niets te drinken geven uit de bron van het water des levens.”
Voor niets? Wil dat zeggen dat er in de nieuwe wereld geen ruimte zal zijn voor de Wereldbank of de private bedrijven die zich bezighouden met de edele handel in water?
Dat zou je zeggen. Intussen worden [Lees meer…]
Het schijnsel van het nieuwe
In de Volkskrant vandaag een mooi, uitgebreid verhaal van Alex Burghoorn over de door hem bewonderde Duitse kunstenaar Joseph Beuys, die honderd jaar geleden werd geboren. Burghoorn vraagt zich af waarom we daar zo weinig over horen, over die verjaardag. Nu is het zo dat Beuys in de loop der jaren een beetje in het verdomhoekje is geraakt. Ten eerste omdat hij in de oorlog niet echt zuiver op de graad [Lees meer…]
De kracht van rauwe eieren
Een van de allermooiste cd-hoezen is die van Train Leaves At Eight van The Walkabouts. Vooral ook omdat precies de weemoedige sfeer van dit prachtige album getroffen wordt. In 2000 besloot de Amerikaanse band een aantal Europese liedjes (onder meer van onze eigen Solex) te coveren en koos een mistige opname van de Karelsbrug in Praag als hoesfoto. En daar gaat het nu om – die brug, over de Moldau. Hij is 516 meter lang en 10 meter breed. De constructie telt drie torens in gotische stijl en zestien bogen. Ze begonnen eraan te bouwen in 1357, onder koning Karel IV. In 1402, 45 jaar later dus, was hij [Lees meer…]
Een schattig bruidje
Het exempaar van S. Carmiggelt, Duiven melken, waar eergisteren het verhaal Vrijheid uit geroofd werd, is een afdankertje van de bieb. Voorin is een stempel VERWIJDERD gestampt, voor alle zekerheid zelfs twee keer. Dat moet gebeurd zijn in mei 1975, als tenminste de met pen geschreven aanduiding ‘5-75’ daar betrekking op heeft. Een bladzijde verder zijn nog de resten te zien van dat bekende velletje waarop de uitleendata geschreven werden. De eerste datum is 11 september 1961. Vaag is ook nog te lezen: “R.K. OPENBARE LEESZAAL…” Om het ‘stukje’ over Vrijheid te kunnen scannen, moest het boek wat verder opengeklapt worden. Er viel iets uit. Een ansichtkaart met een zwartwitfoto van een stralende baby in een gebreid pakje, de handjes in elkaar gevouwen, de mond – guitig – wagenwijd open. Op de achterkant had [Lees meer…]
Piet, nou ga jij leven als een vrij man
In een buitenwijk stond Kronkel ’s avonds laat op een bus te wachten, naast een oude man, met een soort schipperspet op. Geruime tijd staarden ze zwijgend voor zich uit. Aan de overkant was een muur, waarop nog een flard van een oud verkiezingsbiljet kleefde. ‘Vrijheid’ stond erop. Het papier was losgeraakt en het woord flapperde in de wind. “We keken er allebei naar. Toen zei de man, wijzend met z’n vinger: ‘Dat bestáát niet.’ ‘Meent u dat nou?’ vroeg ik. ‘Vrijheid is larie,’ stelde hij vast. ‘En ik kan het weten, want ik heb er mijn hele leven naar gezocht.’” Lees hier waarom de man bij de bushalte niet zo’n hoge pet [Lees meer…]
Aap, zwemmer, Batman
Elke film heeft zo zijn gedenkwaardige momenten. Maar Pulp Fiction van Quentin Tarantino is alléén maar gedenkwaardige momenten. En van al die gedenkwaardige momenten is de dansscène nog wel het allergedenkwaardigst. Redelijk in het begin van de film moet huurmoordenaar Vincent Vega (John Travolta) de vrouw (Uma Thurman) van zijn baas uit eten nemen. In afwachting van het eten wordt er een twistwedstrijd aangekondigd, waarbij [Lees meer…]
zang gitaar bas drums
Hoe kun je een nieuw jaar beter beginnen dan met het oudejaarsconcert van de Ramones op 31 december 1977 in het Rainbow Theatre in Londen? Vóór The Clash en vóór de Sex Pistols had je al de Ramones. Eerst in New York en later in Londen waren zij de aanstichters van de punk, met een uitstraling en een sound die de rock’n’roll afpelden tot de kale kern: jeans, leren jacks en liedjes [Lees meer…]
Stefan Zweig ontmoet de reisbeperking
Stel dat je een goede kennis uit Turkije uitnodigt de kerstvakantie bij jou thuis door te brengen. Dan moet je niet denken dat dit zo maar gaat. Die kennis moet bij de Nederlandse ambassade ter plekke een toelatingsexamen afleggen en daarna een aantal weken geduldig wachten op uitslag en visum. Een van de voorwaarden is wel dat diegene al een vliegreis naar Nederland geboekt heeft. Intussen moet jij als gastheer of gastvrouw een formulier invullen waarin je aangeeft [Lees meer…]
Stefan Zweig ontmoet schreeuwers
In De wereld van gisteren beschrijft Stefan Zweig de jaren aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Het hoofdstuk heet ‘Schittering en schaduw over Europa’. Er was een en al optimisme. “In de loop van deze tien jaar was er meer aan vrijheid, ongedwongenheid en onbevangenheid teruggewonnen dan in eeuwen daarvoor. Er was een ander ritme in de wereld gekomen.” De economie bloeide, de steden werden elk jaar mooier, overal kwamen nieuwe theaters, bibliotheken en musea. Maar het kon natuurlijk niet goed blijven gaan. “Heerlijk was deze wereld van trillende kracht, die uit alle streken van Europa naar ons hart toe stroomde. Maar waar wij zo opgetogen over waren, was, zonder dat wij het vermoedden, tegelijkertijd een gevaar. De storm [Lees meer…]
- 1
- 2
- 3
- …
- 189
- Volgende pagina »