Terwijl in Rusland de ene schandalig vet betaalde aansteller na de andere kermend en om kaarten jengelend over het gras rolt, kijken wij naar Time Trial, een documentaire over het bikkelharde bestaan van een profwielrenner. Het begin snijdt je de adem af. Een minutenlange opname vanaf de racefiets van een razende afdaling. Zo zijn er meer minutenlange scènes. Het eindeloze gepruts, ver achter de kopgroep, met winterhandschoenen en een windjack in een ijskoude Milaan-San Remo. Gesprekjes in het peloton, over het weer, het wegdek en wanneer we ermee ophouden. Levensgevaarlijke [Lees meer…]
Niet weer die eeuwige bluestroep
De blues is nou niet direct het muziekgenre dat op het OCW-hoofdkantoor de hele dag door te horen is. Althans, als we het hebben over de standaard blues als die van B.B. King, Buddy Guy en John Lee Hooker. Hetzelfde geldt voor de meer gesoigneerde variant, van bijvoorbeeld Eric Clapton. Er zijn uitzonderingen. Klassiekers als Robert Johnson en Mississippi John Hurt kunnen hier weinig fout doen. En alles van het Fat Possum-label, hoe smerig, ranzig, vals en gemeen ook, mag ongezien binnenkomen. Fat Possum Records werd in 1992 in Oxford, Mississippi, opgericht [Lees meer…]
Vette rat voor het kelderraam
Als een potvis
drijft Gaston
op zijn bezwete rug
Hij tilt een contrabas
op de zigzag
van zijn plooibenen
en trommelt de snaren
Het café kantelt
als een nachtschip [Lees meer…]
Drijfzand
“Ik vertrok vanuit Tamaulipas en ging naar Sonoyta om de grens over te gaan. Een oude man smeekte mee te mogen. Ik ben oud, zei hij, maar kerngezond. Maar op de Tinajas Altas struikelde hij en viel neer. We moesten hem achterlaten.” Ry Cooder, zijn hele carrière al sociaal bewogen, zingt in Quick Sand (van zijn album Pull Up Some Dust And Sit Down uit 2011) over de lotgevallen van [Lees meer…]
Antiek toerisme
De nacht over de zee was windstille en zaliglijk zilverlouter na de gloeiende gloor van de dag en de grote quadrireem gleed gelijkmatig zacht voort, als over een meer, onder een wijd firmament van sterren. Rondom de ovale zee was de ijle einder zuiver getrokken, en op deze wijde wereld waren alleen de sterren en was het schip.
Maar het schip weerklonk van muziek. Er was de telkens herhaalde melodische fraze der driehonderd roeiers, zacht en eentonig, weemoedig mineur, met immer dezelfde uithaal, waarna de hortator inzette, waarna als een koor, gedempt, de roeiers weer opgalmden, hun lange fraze van weemoed, de zacht [Lees meer…]
De weg kwijt
‘But where were they going without ever knowing the way.’ Toen Tony Scalzo van Fastball het liedje The Way in 1997 schreef, wist hij niet hoe waar die zin was. Scalzo werd geïnspireerd door een bericht over de verdwijning van twee bejaarden. Volgens de Austin American-Statesman van 2 juli 1997 waren Lela (83) and Raymond (88) Howard op 29 juni in hun Oldsmobile van huis vertrokken voor het Pioneer Day muziekfestival in Temple, zo’n twintig kilometer van hun huis in Salado, Texas. Daar werden ze nog gesignaleerd in de lokale Wal-Mart. Sindsdien was niets meer van ze vernomen. De familie gaf het echtpaar op als vermist. Men was vooral bezorgd omdat Lela leed aan Alzheimer en Howard herstelde van een hersenoperatie. Achteraf [Lees meer…]
Huwelijkse plichten
Wie Lady Bird heeft gezien, kan zich haast niet voorstellen dat we in On Chesil Beach (2018, GB) met dezelfde actrice te maken hebben. Speelt Saoirse Ronan in de eerste film een heerlijk losgeslagen en tegendraadse puber, in deze verfilming van de roman van Ian McEwan is ze een brave, onzekere, pas getrouwde twintiger. Florence en Edward brengen hun huwelijksnacht door in een suf hotel aan de kust. Tot nu toe was hun relatie heel ontspannen, maar nu het erop aankomt, blijken ze zich absoluut geen raad te weten met de huwelijkse plichten. De combinatie van onbeholpen lust en frigide onervarenheid loopt uit op een drama. Volkomen onnodig, denk je als kijker. Met wat goede wil waren de problemen toch eenvoudig op te lossen. Maar dan gaan we [Lees meer…]
Goeie honden
Het loopt de spuigaten uit met de honden in de Japanse stad Megasaki. Ze stinken, veroorzaken ziektes, zijn met te veel. Burgemeester Kobayashi besluit, ook met het oog op de aanstaande verkiezingen, tot deportatie van alle honden naar een naburig afvaleiland. Alle honden, dus ook de trouwe waakhond van zijn pleegzoontje Atari. Die pikt het niet en onderneemt een manmoedige reddingsoperatie. Isle of dogs, de virtuoze stopmotionanimatiefilm van Wes Anderson, is een lust voor het oog, maar ook voor het oor, met dat typische, aanstekelijke marsritme in de bewegingen, dat je vaker tegenkomt bij Anderson. Mooi aan de film is ook dat het de mensen zijn die blaffen [Lees meer…]
Vaag en traag
De internationale filmpers kwam bijna sterren te kort om de film Western (D, 2017) te bejubelen. Tjonge, wat een geniale inval van regisseuse Valeska Griesebach, om de klassieke western als het ware om te katten in een soort ‘eastern’. Duitse bouwvakkers aan het werk in een prairie-achtige uithoek van Bulgarije zijn de cowboys (inclusief zwaaien met pistolen en ronddraven op een wit paard). De plaatselijke dorpsbewoners, argwanend en wantrouwend jegens de hautaine kolonisten, zijn de indianen. Helaas blijft het voornamelijk bij dat idee. De uitwerking is vaag en traag. Scènes worden, zoals tegenwoordig in de mode, niet tot het eind afgehandeld, maar halverwege ruw afgekapt – als kijker moet je het verder zelf maar uitzoeken. Voor de rest gaat het vooral over hitte, verveling, eindeloos bier drinken en de voorspelbare spanning tussen de lokalen [Lees meer…]
Een gek aan de macht
Je hebt heel wat gestoorde machthebbers tegenwoordig, maar vroeger konden ze er ook wat van. De Romeinse keizer Caligula bijvoorbeeld, die ‘regeerde’ van 37 tot 41. De meeste historici zijn het erover eens dat Caligula volkomen krankzinnig was. Misschien wel de meest geschifte keizer van allemaal. Listverse zet zijn belangrijkste malligheden eens op een rij. Dat hij zijn paard aan tafel nodigde om een glas wijn mee te drinken, kan nog als een practical joke worden beschouwd. Maar het hoofd van een standbeeld van oppergod Jupiter vervangen door zijn eigen schedel is al een stuk bedenkelijker. En wat te zeggen van zijn opdracht aan het leger om het Kanaal aan te vallen, alsof het een gehate vijand was? En de bouw van enorme drijvende bordelen, waarop hij orgies organiseerde met de echtgenoten van hooggeplaatste politici, die hij vervolgens dwong toe te zien hoe hij met hun [Lees meer…]
- 1
- 2
- 3
- …
- 155
- Volgende pagina »