Wat is er toch met Cassie (Carey Mulligan) gebeurd dat haar veelbelovende carrière in de geneeskunde voortijdig strandde achter de bar van een middelmatig koffietentje? Waarom struint ze ’s avonds als een dronken lor de nachtclubs af om zich mee naar huis te laten nemen door mannen die zogenaamd het beste met haar voorhebben, waarna eenmaal in het bed van die mannen blijkt dat ze helemáál niet dronken is, maar broodnuchter, waarna die goedbedoelende mannen verstijven van schrik? En wie is of was toch die Nina, die telkens door het beeld flitst? Elk antwoord op deze vragen is een spoiler van jewelste, daarom kunnen we ons hier beter beperken tot een lofzang op de verbazingwekkende acteerprestatie van Carey Mulligan, of [Lees meer…]
De kroonprins en de botzaag
Op het marktplein vóór de bioscoop stond men in de rij voor de terrassen, maar in zaal 2 was er toepasselijk genoeg er maar één bezoeker voor The Dissident. Jammer. Die terrasjes blijven nog wel een tijd bestaan, maar de film is alweer bijna uitgedraaid. En dat terwijl het onderwerp toch iedereen aangaat: de moord op de Saoedische journalist Jamal Khashoggi, en vooral: het totale gebrek aan westerse bereidheid om de hoofddader, de Saoedische machthebber kroonprins Mohammed Bin Salman, aan te pakken. Ook de nieuwe Amerikaanse regering laat niets van zich horen, terwijl de vorige zelfs MBS op diens woord geloofde toen deze beweerde dat hij niets maar dan ook niets met de moord te maken had. Terwijl er inmiddels geen enkele twijfel meer bestaat over zijn cruciale betrokkenheid. The Dissident brengt het horrorverhaal nauwgezet in beeld, met de naar Canada gevluchte kritische vlogger Omar [Lees meer…]
Een zwiepende uithaal
Drie jaar geleden brachten we hier een ode aan de nachtegaal. Vroeger kwam deze kunstfluiter veel voor in het eigen OCW-rayon, maar om hem nu in Nederland nog te kunnen beluisteren, moet je naar de duinstreken of de waddeneilanden. Onlangs hoorden we hem echter juist een flink eind de andere kant op. Het is ronduit betoverend om mee te maken, zo’n zwarte, nachtelijke voorjaarstuin die urenlang opgefleurd wordt door het onbekommerde geflierefluit van deze op het oog (áls hij zich al toont!) toch vrij onooglijke zangvogel. In De Scharrelaar, literair tijdschrift [Lees meer…]
Nomaden tegen wil en dank
Voor veel Amerikagangers vertegenwoordigt daar rondreizen in een camper het ultieme Amerikagevoel: in alle vrijheid wegzweven over de eindeloze highways, driedubbele hamburgers verstouwen bij een neonverlichte diner en staren naar een kolossale, roodbruine ondergaande zon die de prairie in lichterlaaie zet. Voor de zestiger Fern is het echter niets meer of minder dan een keiharde manier van leven, nadat haar man is overleden en het stadje waar hun huis stond totaal verlaten is na het sluiten van de enige fabriek ter plaatse. Fern (formidabel gespeeld door Francis McDormand) vertrouwt volledig op haar aftandse busje, verdient hier en daar wat met tijdelijke klussen en ontmoet lotgenoten, van wie [Lees meer…]
Diego en Maradona
Vanavond om 21.50 uur op NPO3. Diego, het bescheiden, ambitieuze voetbaltalent uit een krottenwijk in Buenos Aires, altijd paraat voor zijn familie. Maradona, de geniale nummer 10 die ten onder gaat aan de druk en de verlokkingen die horen bij het leven van een wereldster. De film heet dan ook volkomen terecht gewoon Diego Maradona (2019, Asif Kapadia). Uit meer dan vijfhonderd uur archiefmateriaal ontstond een twee uur durende documentaire die een indringend beeld geeft van de briljante carrière en het turbulente leven van een van de vier beste voetballers ooit. We zien natuurlijk de ‘hand van God’ en de weergaloze soloactie tegen Engeland op het WK van 1986. We zijn getuige van de verrassende transfer van FC Barcelona naar het nietige Napoli, dat aan de hand van Maradona in een paar jaar tijd uitgroeit tot landskampioen en winnaar [Lees meer…]
De stoep is weer nat
Bijna op de kop af 128 jaar geleden hing dominee François Haverschmidt zich op aan een koord in zijn bedstee. Eindelijk had hij ‘zich overgegeven aan zijn worgengel’, zoals zijn biograaf Nieuwenhuys het zou beschrijven. Met die zelfmoord kwam ook een einde aan het bestaan van Haverschmidts alter ego, de über-romantische dichter Piet Paaltjens. Onder dat pseudoniem was Haverschmidt met vindingrijke poëzie vol zwarte humor zijn depressies te lijf gegaan, maar [Lees meer…]
De toren die niemand wilde
Toen de Eiffeltoren in 1887 werd ontworpen en gebouwd, stond men in Parijs bepaald niet te springen van enthousiasme. Alexandre Gustav Eiffel, bekend als een ontwerper van bruggen, kreeg de hele stad over zich heen. De schrijver Guy de Maupassant noemde hem een ‘ketelmaker met kapsones’.
De Maupassant schreef een door driehonderd kunstenaars, architecten en [Lees meer…]
In zijn broek gescheten
We waren het bijna vergeten, maar Karel van het Reve zou vorige week honderd geworden zijn, als hij niet in 1995 of op een ander moment was overleden. Daarom deze herplaatsing van een bericht uit 2015: “Iedereen heeft een voorlopige of definitieve laatste keer dat hij naar de bioscoop geweest is of Wiegel op de tv gezien heeft. Zo heeft ook iedereen een laatste keer dat hij in zijn broek gescheten heeft. Mijn laatste keer was in 1968. Ik was toen zevenenveertig jaar oud. Het was middag.” Zo begint Fascistoïde drek, een ware geschiedenis, een van de ‘kortere stukken’ die verzameld zijn in de bundel ‘Karel van het Reve voor beginners’. Een slimme zet van uitgever Van Oorschot. De afzet van de dikke delen Verzameld Werk zal [Lees meer…]
Het was in enen tsinxen daghe
Het was in enen tsinxen daghe
Dat bede bos ende haghe
Met groene loveren waren bevaen
Deze Pinksterdag is het exact achthonderd jaar geleden dat de machtige Koning Nobel een hofdag hield. Alle vooraanstaande vazallen – op één na – waren present. Er zou worden vergaderd over het bestuur van het Rijk. En er zou recht worden [Lees meer…]
Een Meisje Van Achttien
Vanavond om 23.40 uur op NPO 3. Het thema is zo oud als de wereld, of het nou gaat om Eva, Beatrijs, Mariken of Een Meisje Van Zestien. Jonge meiden die zich laten verlokken tot een leven vol avontuur, lol, liefde, seks en drugs. Star is achttien en heeft niks te verliezen. Ze sluit zich aan bij een groep sociaal overboord geslagen jongeren die in hun onderhoud voorzien door het slijten van tijdschriftabonnementen. Ze rijden in een busje kriskras door de Verenigde Staten. Alle clichés komen voorbij. Tankstations tegen de avondlucht. Verlopen motels. Neonreclames langs de snelweg. Onafzienbare Wal-Marts. Zo zijn roadmovies nu eenmaal. En het verhaaltje zelf van American Honey stelt ook al niet al te veel voor. Ook dat hoort bij een roadmovie. De film is eigenlijk een twee-en-half uur durende verzameling bewegende prentbriefkaarten, inclusief stampende, luid door het hele gezelschap meegeschreeuwde hiphop [Lees meer…]
- 1
- 2
- 3
- …
- 193
- Volgende »