De schrijver en jazztrombonist F.B. Hotz, verbeten verzamelaar van 78-toerenplaten, struinde eind jaren vijftig alle Haagse rommelmarkten af op zoek naar iets bijzonders, bij voorkeur een opname van zijn jazzheld uit de jaren twintig Paul Whiteman. Als een vriend van hem dezelfde plaat op het oog had, kreeg hij van de handelaar te horen: “De man met het glas is al geweest.” Hotz kon zelfs bij daglicht de hoesteksten van de platen niet lezen zonder zijn vergrootglas. Hoe beroerd zijn zicht was, bleek in 1959 op een studentenfeest [Lees meer…]
Bomans 101 jaar
Honderd en één jaar geleden werd Godfried Bomans geboren. Bomans was vele jaren de meest gelezen schrijver van Nederland, maar werd door de letterkundige junta niet echt serieus genomen. Hoewel een subliem stilist, kreeg hij nooit een literaire prijs, wat hem gerust irriteerde. [Lees meer…]
Muziek voor de ogen: Le Sacre
Het is nu haast niet meer voor te stellen, maar honderd jaar geleden veroorzaakte de première van Stravinsky’s Sacre du Printemps in het Théâtre des Champs-Elysées een groot schandaal. Zoiets geks en ingewikkelds had men nog nooit gehoord. Geen touw aan vast te knopen, aan deze ongehoorde, ingewikkelde nieuwlichterij. Intussen heeft iedereen wel begrepen hoe geniaal deze balletmuziek eigenlijk is. Dat wordt nog meer zichtbaar als [Lees meer…]
Kinderen van de rekening
De burgeroorlog in Syrië duurt nu ruim drie jaar. Het eind is niet in zicht. Zoals in elk militair conflict zijn de kinderen – inderdaad – het kind van de rekening. 5,7 miljoen kinderen zijn op de een of andere manier slachtoffer van de oorlog. Tienduizenden zijn er gesneuveld, veel méér nog gewond. Getallen waar je je nauwelijks een voorstelling bij kunt maken. Daarom [Lees meer…]
Stem des volks
Elke maand verzorgt OCW een gastcolumn op altcountry.nl, een website over moderne country- en rootsmuziek. De vorige keer ging het over het sympathieke filmproject van Wim Wenders over Malinese muzikanten, die het aandurven terug te keren naar muziekmetropool Timbuktu, ondanks het risico dat moslimfundamentalisten hun de vingers afhakken, zodat ze geen gitaar meer kunnen spelen. Bezoekers van altcountry.nl reageren soms op zo’n stuk, maar die keer was het kennelijk te ver van hun bed. Dat was afgelopen maandag wel even anders! [Lees meer…]
Tuig onder mekaar
Je zult maar in Amstelveen wonen. Afgelopen donderdag kwam daar een eind aan het kleurrijke bestaan van Gwenette Martha, een kopstuk uit de Amsterdamse onderwereld. De Volkskrant informeerde bij Marjolein Smit, hoofd recherche politie Amsterdam, (‘juffrouw Smit’, zullen oudere inwoners van Hengelo nu grijnzend denken), naar de ins & outs. Echt een verrassing was deze liquidatie niet. In december nog richtte een onbekende in Amsterdam-Zuid een vuurwapen op het toch bijna niet te missen hoofd van Martha. Het wapen weigerde. De moord past [Lees meer…]
Hoe veilig is Nederland?
Enig idee wat de meest vreedzame landen ter wereld zijn? Sinds 2007 brengt het internationale Institute for Economics and Peace de Global Peace Index uit – een ranglijst van 162 landen en regio’s geordend op ‘afwezigheid van geweld’. Er wordt gekeken naar 22 criteria, waaronder het jaarlijkse totaal aan militaire uitgaven, de verstandhouding met buurlanden en het percentage mensen die in de gevangenis zitten. De laatste meting laat zien [Lees meer…]
Bach junior honds behandeld
Ter gelegenheid van het driehonderdste geboortejaar van Carl Philipp Emanuel Bach bracht de Volkskrant gisteren een overzicht van diens belangrijkste werk en een karakteristiek van zijn carrière: toenmaals beschouwd als revolutionair, in tegenstelling tot zijn starre, ouderwetse vader Johann Sebastian, maar “onze 21ste-eeuwse oren kunnen het revolutionaire niet meer horen”. Zo gaat het met revolutionairen. Ook zijn troebele verstandhouding met zijn broodheer, Frederik de Grote, komt in het artikel ter sprake. ‘Der alte Fritz’ behandelde hem als de eerste de beste hofdienaar en hij had maar te doen wat van hem gevraagd werd. Frederik zelf speelde niet onverdienstelijk fluit, maar [Lees meer…]
Texas, 1947
Als jongen van zes heb ik best al veel treinen gezien, dus ik vraag me af waarom ik zo nodig naar het station moest komen. Treinen zijn groot en zwart en rokend, stoom gilt langs de wielen, ze zijn groter dan wat ook, tenminste – zo voelt het, en ze maken meer lawaai dan een vuurwerk. Toch doet iedereen alsof er nu iets meer aan de hand is dan alleen de post ophalen, of soldaten voor de oorlog. Dit is iets wat zelfs de oude Wileman nog nooit heeft meegemaakt. Het is laat in de middag op een snikhete dag in Texas, er hangt iets vreemds in de lucht, en [Lees meer…]
De langzame stad
In De Groene Amsterdammer van deze week schrijft Tracy Metz over de langzame stad. Bij het woord ‘stad’ denk je meteen aan scheurende scooters, toeterende taxi’s en vloekende voetgangers. Politicoloog Gerhard Hormann schrijft in zijn nieuwe boek Het nieuwe nietsdoen (ha, maar wel een nieuw boek schrijven!) dat die chronische stress, die eeuwige hectiek het belangrijkste gezondheidsrisico van de 21ste eeuw gaat worden. Christoph Linder, hoogleraar mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam, pleit dan ook voor [Lees meer…]