Met open bek, het speeksel druipt eruit, stormen de geile wolven achter je aan. ‘Wiens liefje ben jij?’ schmieren ze schor. ‘Jij bent aan de beurt. Trouwens, wiens liefje ben je eigenlijk?’ Ze grijpen je, verkrachten je en smijten je lichaam in een put. ‘Laten we wel wezen, als je als meisje alleen in een bus gaat zitten, dan vraag je er natuurlijk om. Dan kunnen wij er ook niks meer aan doen dat je door ons verkracht wordt.’ Freakwater is een alternatieve countryband die meer denkt in rafelige flarden dan in gestroomlijnde, kant-en-klare Nashville-kost. De gewaagd getoonzette duetten van Catherine Irwin en Janet Beveridge Bean zijn niet voor iedereen even makkelijk te verteren. Ook in de thematiek van hun teksten [Lees meer…]
Grote ontzetting
Er zijn weinig schrijvers bij wie fictie en realiteit zo nauw verweven zijn als bij Willem Elsschot. Omdat hij naar eigen zeggen totaal geen fantasie had, zat er niets anders op dan de stof voor zijn verhalen uit zijn dagelijkse omgeving te halen. Het meest onverhuld gebeurt dit in Tsjip/De leeuwentemmer uit 1934, waarin hij de verkering en het huwelijk van zijn dochter Adele met de Pool Bennek beschrijft, gevolgd door de geboorte van zijn kleinzoon Jan (‘Tsjip’ c.q. ‘De leeuwentemmer’), de scheiding van Adele en Bennek en de strijd tussen de ex-echtgenoten om hun zoontje. In Elsschot, leven en werken van Alfons de Ridder van Vic van de Reijdt lezen we hoe dicht Elsschot bij de werkelijkheid van het gezin De Ridder blijft, tot aan de namen toe. Hij is zich bewust van het ongepaste van deze praktijk: ‘Het gaat immers niet aan, voor iemand die vrouw [Lees meer…]
Gestorven, verminkt, de mond gesnoerd
Het duurde even voor de zondagse boekenmarkt aan de Ajuinlei te Gent op gang kwam. Gezien de verontrustende donkergrijze decorstukken hoog boven de eeuwenoude trapgevels hielden de verkopers hun handel nog even onder zeil. Toen de zon dan toch het pleit had beslecht, lag daar Het zoutvat van Boontje Boon, een verzameling teksten die Louis Paul Boon sinds 1946 ten beste gaf op de Vlaamse radio en later tv. Deze uitgave ontbrak nog in de collectie! Kwam het bovendien goed uit dat de betreffende handelaar niet voor eigen gewin ging, maar [Lees meer…]
Eén plus één is twee plus
Popgrass, bluefolk, folkcountry, hoe je het ook noemt, Sally Buice en Molly Rochelson, samen The Montvales uit Knoxville, Tennessee, maken machtig mooie muziek. Born Strangers is hun tweede album, na Heartbreak Summer Camp uit 2019 (óók zeer de moeite waard overigens). The Montvales bewijzen dat één plus één soms veel meer is dan twee, namelijk als twee stemmen zodanig in elkaar verstrengeld en verweven raken dat er een nieuwe dimensie ontstaat van magische harmonie. Nu eens gaan ze in elkaar op, dan weer in verschillende toonsoorten tegen elkaar in. In principe alleen begeleid door gitaar en banjo, af en toe aangevuld met percussie, pedalsteel en elektrische gitaar. De [Lees meer…]
Brug naar de wereld van de geest
In het begin van de vorige eeuw waren er in Europa allerlei kunstenaars die het gingen zoeken in het uitdrukken van het innerlijke in plaats van het uitbeelden van indrukken van buiten. In Duitsland waren er minstens twee vooraanstaande groepen: in Dresden had je Der Brücke, met als bekende namen Ernst Ludwig Kirchner en Karl Schmidt-Rottluff, en in München Der Blaue Reiter, onder leiding van Wassily Kandinsky en Franz Marc. Ze werkten [Lees meer…]
Doodssteek van de passer
Dit plein doet rotonde en om de fontein heen
drie steppende kleuters vijf lullende opa’s parade
van oudere pauwen met buggy’s en wijn.
Wij lopen de berg om om omloop van bloed en vertering.
In gaard van dag plukkende dichter aaneen reien
faun gratie nimf want kring om de maan in september.
Waar vind ik hier de doodssteek [Lees meer…]
De geschiedenis van New York in 3D
Tweehonderdvijftig jaar na hun stichting worden de Verenigde Staten nog altijd gezien en soms bespot als een land dat net komt kijken. Kijken we naar de steden, dan is New York de enige met een geschiedenis die vijfhonderd jaar teruggaat. De historie van New York begint in 1524, het jaar waarin Giovanni da Verrazzano zijn Franse schip laat aanmeren in wat nu de haven van New York is. Een woud van wolkenkrabbers [Lees meer…]
De Emma Stone Show
Over het verhaal en de betekenis van de film Poor Things (feministische remake van Dr. Frankenstein, hilarische omverwerping van het patriarchaat, et cetera) zijn, bijvoorbeeld in de Volkskrant en de Filmkrant, al zeer scherpzinnige en verhelderende dingen gezegd. Daarom hier alleen een lofzang op de fantastische vormgeving en de indrukwekkende acteerprestatie van Emma Stone.
Inhoudelijk voegen die betoverende decors, een beetje in de stijl van Gaudí en Hundertwasser, niet veel toe. Maar als je tóch een film maakt, zal regisseur Yorgos Lanthimos gedacht hebben, waarom dan niet meteen één die er prachtig uitziet? En zo vergaapt de kijker zich aan grillige, Victoriaanse architectuur in alle denkbare vormen en kleuren, aan een uitzinnig cruiseschip dat wel van marsepein gemaakt lijkt te zijn en aan stadsgezichten die doen denken aan die fraaie, ingekleurde [Lees meer…]
Voltooid leven
Vanavond om 23.05 uur op VRT Canvas. Misschien vond Harry Dean Stanton zelf ook wel dat Lucky (2017, VS, John Carroll Lynch) een fenomenaal slotakkoord van zijn imposante carrière was en dat hij daarna net zo goed kon doodgaan. Hij stierf op 15 september 2017, op 91-jarige leeftijd, een paar weken nadat de film klaar was. ‘Lucky’ is net zo oud als Stanton zelf. Hij houdt zich kranig op de been in zijn huisje aan de rand van een Amerikaans woestijndorp. Zijn dag begint met vijf yogaoefeningen. Daarna sloft hij naar de lokale drugstore voor sigaretten. De rest van de dag sproeit hij zijn cactussen of kijkt hij naar spelshows op tv. ’s Avonds zit hij een uurtje in de kroeg. Iedereen houdt van hem en zijn wijze oneliners. Hij leeft in blessuretijd en beseft dat als geen ander. Juist daarom is Lucky onschendbaar. Wat kan hem nog overkomen, behalve een genadige dood? Toch schrikt hij van een valpartij in zijn [Lees meer…]
Het kwaad de rug toegekeerd
In beschouwingen over The Zone of Interest (vreemd toch, die Engelse titel*, terwijl in de film uitsluitend Duits wordt gesproken) gaat het vaak over ‘de banaliteit van het kwaad’. Een te gemakkelijke verwijzing naar de filosofe Hannah Arendt, die deze aanduiding bedacht naar aanleiding van het proces tegen Adolf Eichmann. Die was toch eigenlijk niet meer dan een saaie, plichtsgetrouwe [Lees meer…]