Als je alleen wilt weten hoe laat het is, kun je ook op je mobiel kijken. Maar het is een luxe om een kleine machine om je pols te voelen, iets waar je ook naar kijkt als je allang weet hoe laat het is. David Sokosh uit Brooklyn was afgestudeerd als fotograaf, vond geen werk, verdiende wat dollars op de rommelmarkt en kwam zo in aanraking met klokken en horloges. Hij besloot ze zelf te gaan maken, en koos voor puur en simpel. Geen quartz of batterijen, gewoon mechanisch opwinden. Zie ook de foto’s. 

Na het overlijden van mijn moeder kwam een polis boven water van ‘N.V. “Noord-Braband” (sic, die d op het eind), Maatschappij van verzekering op het leven’ te Waalwijk. Dat ‘leven’ betreft het mijne. De verzekering is op 1 augustus 1957  afgesloten ‘op het leven van Reinaldus A. Leferink’ (sic, die f in het midden) en het verzekerd kapitaal bedroeg maar liefst 200 gulden. Ik was de zesde in de rij, dat zal meegespeeld hebben. Er staat nog: ‘geboren op 2 Juni 1957 dus oud twee maanden’. De premie bedroeg 28 cent per maand, en dat dertig jaar lang, ‘of tot vroeger overlijden’. Op die manier hebben mijn ouders 100,80 gulden aan premie betaald, dus netto strijkt de familie te zijner tijd 99,20 gulden op, ofwel 45,01 euro. Tien jaar na dato keek iemand de polis nog eens goed na, en werd een storende schrijffout hersteld: “Ingevolge een ons gedaan schriftelijk verzoek dd 7 Mei 1900 acht en zestig wordt hierbij aangetekend, dat de in deze polis vermelde naam van de verzekerde moet luiden: Reinaldus A. Leverink.” Dat was niet zonder reden. Op de achterzijde van de polis staan de grimmige voorwaarden. (Gezien het formaat van de lettertjes hield kennelijk niemand rekening met de mogelijkheid dat de verzekerde ooit de middelbare leeftijd zou bereiken.) Art. 2 gaat over Onjuiste opgaven. “Elke opzettelijke verzwijging of valse verklaring, mede op grond waarvan de Maatschappij risisco heeft aanvaard, kan de nietigheid der overeenkomst ten gevolge hebben met verbeurte van de reeds betaalde premiën.” Ja, dan wil je wel even dat die f wordt rechtgezet. Maar toen was men er nog niet. Er kon nog van alles tussenkomen. Zo gaat Art. 14 over het vervallen van recht op uitkering. Ik zie nu in dat ik langs de rand van de afgrond ben gescheerd. Mijn nageslacht had namelijk naar die 45,01 euro kunnen fluiten als ik deelgenomen had aan “oproer of binnenlandse onlusten of indien het overlijden een gevolg is van enig opzet of misdrijf van een bij de uitkering belanghebbende”. Of als mijn overlijden het resultaat was van een parachutesprong uit een vliegtuig, tenzij ik de sprong had gemaakt “tot lijfsbehoud”. Zo zijn ze dan ook wel weer. Maar geen cent keren ze uit als ik dood ga “tengevolge van duel, gerechtelijke veroordeling, deelneming aan gevaarlijke vluchten, baanwedstrijden voor auto’s en motoren, poolreizen, duikboot- en ballonvaarten”. Toch mijn toekomstplannen nog maar eens tegen het licht houden.