En weer was het raak, honderd doden in Oklahoma, door de tornado die deze week over het midden van de Verenigde Staten trok. Niets bijzonders, eigenlijk. [Lees meer…]
Dróóm?!
Elf jaar geleden alweer, “De Tijd Vliegt Slecht”, zou Gummbah zeggen, is het dat de VPRO een serie van zes afleveringen van Poelmo, Slaaf Van Het Zuiden uitzond. “Artisten zijn sterk, broos en knettergek tegelijkertijd, [Lees meer…]
Ideaal
In de Groene Amsterdammer van deze week staat een interessant essay van de jonge historicus en schrijver Rutger Bregman. Het heet ‘Dromen is niet eng – Pleidooi voor de utopie’. Bregman constateert dat dromen van een betere wereld uit de tijd is: idealisme leidt maar tot narigheid, geweld en genocide, [Lees meer…]
Het was in enen tsinxen daghe
Het was in enen tsinxen daghe
Dat bede bos ende haghe
Met groene loveren waren bevaen
Deze Pinksterdag is het exact achthonderd jaar geleden dat de machtige Koning Nobel een hofdag hield. Alle vooraanstaande vazallen – op één na – waren present. Er zou worden vergaderd over het bestuur van het Rijk. En er zou recht worden gesproken. Zo ging dat in die tijd. Al gauw lag één naam op ieders tong: die van de sluwe vos Reinaert. Wat had deze verafschuwde schurk, die felle met zijn rode baard, allemaal weer voor streken uitgehaald het afgelopen jaar! Verkrachting, overspel, sadisme, bedrog, sodomie, moord, het kon niet op. Daar zou hij voor boeten! Tot drie keer toe werd de vos voor het hof gedaagd, en na twee grandioze afleidingsmanoeuvres, waarbij de gezanten Bruun de beer en Tibeert de kater genadeloos het slachtoffer liet worden van hun eigen vraatzucht, lukt het Reinaerts neef Grimbeert de das eindelijk de verdachte voor het hek te krijgen. En dan komt Reinart pas echt goed in vorm. Op onnavolgbare wijze neemt hij wraak op zijn vijanden, en nog wel het meest op de koning zelf. ‘Van den vos Reynaerde’: het eerste absolute meesterwerk van de Nederlandse literatuur. Scherp, hilarisch, in een superieure stijl geschreven, en als meedogenloze satire ook vandaag nog hyperactueel. Goethe was verbaasd over de ouderdom én actualiteit van het verhaal: “Vor Jahrhunderten hätte ein Dichter dieses gesungen? Wie ist das möglich? Der Stoff ist ja von gestern und heut.” Je zou kunnen zeggen dat ‘Willem die Madoc makede’ het zelfs langer heeft volgehouden dan Goethe zelf. Charlie May treedt op met een sprankelende rapversie van het verhaal.
Alarm!
Het onderwijs, en zeker het basisonderwijs, wordt de laatste jaren geconfronteerd met een wildgroei aan maatschappelijke claims. Een vreeswekkend palet aan sociale en maatschappelijke problemen [Lees meer…]
De kunst van het theezetten
Over cultuur gesproken: hoe zetten wij thee? Snel een builtje in een glas heet water toch? [Lees meer…]
Dichterschap
Een lezer wees op de missing link naar Klassieke Gedichten, waarvoor dank. Hij stuurde bovendien een eigen favoriet: [Lees meer…]
Rien ne va plus
‘Ik wou dat ik nooit een gedicht had gezien’
Slauerhoff
Je zult maar zestien zijn en lelijk. Jij bent het.
Maar je wilt dichter worden, [Lees meer…]
Natuurdagboek van Nescio 15 mei 1950
Maandag 15 Mei. Trein 9 uur 39 van M.P. naar Eindhoven. ’s Middags ½ 4 door met trein naar Venlo en bus naar Arcen. Daar aangekomen om ½ 6. [Lees meer…]
Vergeten genie
It’s a long way to Nashville, but I’ve seen that road before… Iedere muziekliefhebber boven de veertig zal dit onmiddellijk meeneuriën… [Lees meer…]