Ik steek met de fiets de rijksweg over, het is groen. Verderop de betonglazen bolwerken van de financiële sector. Groepjes kantoormensen komen mij tegemoet, hun vaste wandelroute tussen de middag. In het voorbijgaan hoor ik een van hen zeggen: “Toen heb ik gevraagd of er Nederlanders waren, zodat ik in hun voortent kon slapen.” Ik verzink in diep gepeins. Wat kon er gebeurd zijn?! [Lees meer…]
Oudste horloge gevonden
In het centrum van Zutphen is een soort horloge uit het begin van de veertiende eeuw gevonden. Deze ‘quadrans’ bevond zich in een bodemlaag die in die tijd werd aangebracht om het marktplein op te hogen. Het is een kwartronde schijf van een millimeter dik, met zijden van zes centimeter lang. Aan een kant zitten twee stukjes staal met een gaatje erin. In de hoek zit een ringoog. Langs de buitenrand bevindt zich een gradenboog. Aan het ringoog hing een touwtje met een loden gewichtje. Je hield de quadrans langs je neus, kneep het linkeroog dicht en richtte het apparaat op de zon. Hoe hoger de zon, hoe kleiner de hoek tussen het touwtje en de gradenboog. Het touw en de gradenboog vormen samen als het ware twee wijzers. Het is niet meer te achterhalen wie de slordige eigenaar van dit instrument was. Men houdt het erop dat het een schipper was. schippers die langs de Noord- en Oostzeekust voeren, konden eigenlijk niet zonder.
Bijzonder concert
Aanstaande woensdag is er iets bijzonders in het Muziekcentrum in Enschede. Het Nederlandse Aurelia Saxofoon Kwartet, al dertig jaar wereldwijd toonaangevend in deze speciale instrumentale setting, treedt op samen met [Lees meer…]
Natuurdagboek van Nescio 20 april 1953
20 April Maandag. Trein 9.47 naar Alkmaar (overstappen in Uitgeest) en bus van 11 uur naar Bergen. De bus reed door Bergen de oude dorpsstraat (langs het kerkje met het vijvertje in de diepte). Wolkelooze hemel, warme zon, zeer koele wind. In Bergen om de kerk en ruïne geloopen en kopje koffie in de 
Rustende Jager, opzij van het hotel in de zon. 3 strepen zon, verticaal, op de ruïne. Dorpsch, heel anders dan ’s zomers. Bus tien voor half twaalf naar Groet (Carpe diem) en even op het kampeerterrein gekeken. Ook daar, met het ijle groen, alles heel anders. Het tijdlooze kerkje. Naar van Geel (bij trap op hem gewacht) en gewandeld naar de van der Veeren en om ruim 3 uur bij Louter op de bus. De zon door het jonge groen (beste moment van den dag). In den trein: de slooten die in de Zaanstreek het land inloopen, naar de duinen toe, breede en smalle en kromme ook, vol zilver. Telkens springt er weer een sloot in ’t zilver. ’t Leek daar toen wel meest water, nooit zoo gezien. De Hembrug. ½ 6 thuis. Door de groote helderheid leken de fabrieken van Velzen overal dichtbij.
New Yorkers in beeld
Brandon Stanton raakte zijn baan kwijt en dacht: waarom zou ik niet de straat opgaan met een camera en voorbijgangers fotograferen? [Lees meer…]
Take Five
Je hoort het in de supermarkt, op de luchthaven en in de wachtkamer van de huisartsenpost. Toch is Take Five pure kunst, een compositie die tegelijk ingenieus en eenvoudig is [Lees meer…]
Excellente Rinke
“Meneer Cameraad was bij deze twee waarschijnlijk al aan het gooien van kamerplanten begonnen, maar ik vond hen fantastisch.” Het gedrag van geschiedenisleraar Cameraad was door Rinke Verkerk eerder in haar column in de VK Banen-bijlage van zaterdag als ‘bizar’ omschreven, waaruit mag worden afgeleid dat Rinke niet alleen de etterbakjes Hakim en Sarif ‘fantastisch’ vond, maar vooral ook zichzelf, als negentienjarig broekie voor de klas, zelf nog maar net van school af. Lang heeft ze het niet volgehouden voor de klas, want boven haar column staat dat ze ‘enige tijd in het onderwijs’ werkte, en aangezien ze nu 23 is, zal dat niet veel meer dan drie jaar geweest zijn. Toch weet ze al dat er twee typen leraren zijn. “Type 1 houdt van gedreven leerlingen” (wat een stelletje losers, zowel die leraren als die leerlingen); Type 2 houdt van ongeleide projectielen, en tot die categorie hoort Rinke vanzelfsprekend, want ze was immers zelf ook zo’n fantastisch ongeleid projectiel.
Mooi [Lees meer…]
Mijn gedichten voor één euro
De kringloopwinkel van Breda staat onder kenners landelijk bekend om zijn sensationele aanbod aan tweedehands literatuur. Vandaag scoorden wij er voor één euro Mijn gedichten van Mustafa Stitou (1974). Hij debuteerde in 1994 met de bundel Mijn vormen. Mijn gedichten (uit 1998) gaan over de Burger King, reclamespotjes, een boodschappenlijst voor de Euroshopper, een rouwadvertentie, het Orakel van Zalk en mieren op een schoteltje honing.
OP EEN SCHOTELTJE SCHITTERT HONING
Op een schoteltje schittert honing
met water verdund
verbazingwekkend keurig eromheen
een kettinkje aaneengeregen mieren,
hun kopjes in de zoete
zonovergoten zee
– Verzuipen zich de dolzinnigen,
die met mate drinken heffen
hun kopjes weer op, knikken
Moeder instemmend toe
en verlaten vroom het huis
Twee euro meer
Wie in Antwerpen het Rubenshuis bezoekt, kan er voor twee euro meer een kaartje bijkopen voor het Museum Mayer van den Bergh, een paar straten verderop. Verzamelaar Fritz Mayer van den Bergh (1858-1901) had een neus voor werken waar in zijn tijd geen mens naar omkeek en die nu miljoenen waard zijn. Zijn interesse ging vooral uit naar de kunst van de Nederlanden uit de late middeleeuwen en de renaissance en hij had speciale belangstelling voor Bruegel. Topstuk is Bruegels Dulle Griet. Maar er is veel meer moois te zien. Neem een kijkje op de website.
Mooie foto’s
Doet OCW ook aan mooie foto’s, was de vraag van een lezer. Met daarbij als tip dit prachtige beeld van bluegrass legende Doc Watson, optredend tijdens de Fireman’s Field Day Parade in Rappahannock County, Virginia, op 4 juli 1964. De fotograaf is Alwyn Scott Turner, in Nederland vertegenwoordigd door ArtSlant, Amsterdam. Ja, OCW doet ook aan mooie foto’s.
