Het IDFA-programma waaiert dit jaar vanuit Amsterdam heel Nederland over. Als bij u in de buurt de documentaire Silence of the Tides van regisseur Pieter-Rim de Kroon te zien is, en u bent liefhebber van de Wadden, of u bent iets anders, dan zou ik er maar heengaan, want het is een bijna twee uur durend, oogverblindend eerbetoon aan het grootste intergetijdengebied ter wereld. Zo’n film waarbij je elke seconde denkt: wat een fantastische foto, waarom hij wel en ik niet? En dan heeft het beeld alweer plaatsgemaakt voor een ander adembenemend shot. Wat een werk moet het geweest zijn. Wat een geduld was ervoor nodig. Hoe lang hebben de makers van deze film op de loer gelegen voordat precies die steltloper in beeld kwam schrijden. Hoeveel kilometers hebben ze meegespoord met de Duitse [Lees meer…]
Nog zo’n smeerlap
Eerder dit jaar was er al Bombshell, over twee oude viespeuken bij Fox News. In The Assistant (2020, VS) gaat het over een vergelijkbare zaak, al worden het bedrijf en de smeerkees zelf niet met name genoemd. Je hoeft niet veel fantasie te hebben om te vermoeden dat regisseur Kitty Green aan de onlangs tot 23 jaar gevangenis veroordeelde smeerlap Harvey Weinstein dacht bij het maken van deze film, ook al komt de hoofdpersoon nooit in beeld. Jane is net als assistent begonnen bij zijn entertainmentbedrijf. Ze is ’s morgens als eerste op het werk, en ’s avonds degene die het licht uitdoet. Behalve dan op de werkkamer van haar baas, die nog aan het foezelen is met de meest recente sollicitante, doorgaans nauwelijks de kinderleeftijd te boven. Jane [Lees meer…]
‘Zo, zo, tóch’
Wie geïnspireerd door de succesvolle Netflix-serie The Queen’s Gambit zelf aan een schaakcarrière denkt, kan voor wat nuttige bespiegelingen altijd terecht bij Godfried Bomans, zelf een verdienstelijk en in elk geval verwoed schaker. In Waarom schaakt u eigenlijk? (uit Op de keper beschouwd) legt hij uit dat het er helemaal niet om gaat hoe goed je kunt schaken, maar hoe goed je de tegenstander kunt wijsmaken dat je goed kunt schaken. “Vreselijk is dan ook de blunder. Men kan nu wel zeggen, dat het vermijden daarvan tot de kunst van het schaken behoort, maar ik kan meevoelen met de speler, die verwezen [Lees meer…]
Wat jij zegt slaat nergens op
“Je zegt dat het helemaal fout gaat met mij. Dat ik maar wat doe. Nergens voor deug. Je zegt dat ik een vriend nodig heb, om mijn leven op de rails te krijgen. Laat maar zitten. Ik ben echt niet eenzaam, wat ze ook denken. En jij hoeft me niet te zeggen welke kant ik op moet, of wie of wat ik moet zijn. Ik ben die ik ben. En niet zoals jij mij graag zou zien. [Lees meer…]
De natte droom van de Arno
De natuur was nog niet opgenomen in het gesticht, maar had toch al wel de nodige zenuwinzinkingen gehad, als voortekenen van wat er nog komen zou.
Op 4 november 1966 kwam de droom van de rivier de Arno om eens lekker buiten de oevers te treden uit. 
Het werd de grootste overstroming van Florence [Lees meer…]
Nog meer maffe machthebbers
Johanna van Castilië (1479-1555)
De dag is gedaald
Caravaggio, De Emmaüsgangers
Hypatia’s weerzinwekkende einde
Tien jaar geleden kwam Agora uit, een film over het leven van de klassieke filosofe en wiskundige Hypatia van Alexandrië (4e eeuw na Chr). Veel aandacht trok de film niet. Wel was er enorme ophef over een aantal historische onjuistheden. Flauwekul, schreef historicus Joshua J. Mark: “Je gaat niet naar de bioscoop voor een geschiedenisles, maar om vermaakt te worden. Agora is misschien niet een exacte weergave van het weinige wat we weten over Hypatia, maar dat geldt ook voor een film als [Lees meer…]
Google op papier
Het Mundaneum was, op zijn zachtst gezegd, een nogal ambitieus plan. De Belgische jurist Paul Otlet en Henri LaFontaine, de latere winnaar van de Nobelprijs voor de Vrede, begonnen in 1910 met een project om de complete menselijke kennis bijeen te brengen op fiches. [Lees meer…]
Bezoek aan een golfkartonfabriek
Ieder van ons heeft wel eens een fabriek te bezichtigen. In Op de keper beschouwd geeft Godfried Bomans ons eens een paar richtlijnen hoe je dat doet zonder een figuur te slaan. “Vroeger deed ik net, of ik er enig verstand van had. Dat is onjuist. De meneer, die u rondleidt, weet er namelijk veel meer van af en reeds bij het derde vliegwiel valt u reddeloos door de mand. Ik ben toen in het andere uiterste gevallen en speelde de man, die er geen bal van begreep. Dit is ook verkeerd. Zo’n directeur vindt dat in ’t begin wel aardig, maar na een tijdje gaat hij merken dat u een gewone [Lees meer…]