Black Mirror (dat wat je ziet als je eindelijk je mobiel uitzet) is een huiveringwekkende, want zeer verontrustende serie op Netflix. Dit jaar werd seizoen 6 erop gezet. In totaal zijn er vanaf 2012 28 afleveringen. Het zijn steeds verhalen op zich. Er is ook een interactieve aflevering, waarin je als kijker zelf mede bepaalt welke kant het opgaat. Hoewel het telkens dus om een aflevering op zich gaat, is er wel degelijk sprake van een rode, of zo je wilt, zwarte draad. Wat
Perfecte film
Het stadsbestuur van Tokyo vroeg Wim Wenders of hij niet een documentaire wilde maken over de nieuwe toiletgebouwen in de stad. Die waren echt iets bijzonders. Juweeltjes van vooruitstrevende stadsarchitectuur. Wenders vond dat ook, maar liever maakte hij er speelfilm over. Ook goed. Het werd Perfect Days (Japan, Duitsland, 2023). Oók iets bijzonders. Hirayama is schoonmaker van de openbare toiletgebouwen en doet zijn werk met plezier en toewijding. Elke dag is dezelfde als de vorige en de volgende. Zijn middagpauze brengt Hirayama door in elke dag hetzelfde plantsoen, onder zijn favoriete boom, waar hij elke middag het bladerdak van fotografeert, met zijn analoge Olympuscamera. ’s Avonds zijn vaste menu in zijn vaste restaurant. Voor het slapen gaan nog even lezen in Faulkner. Ook de [Lees meer…]
De slag gemist
De Finse regisseur Aki Kaurismäki heeft zelf niet zo’n hoge pet op van zijn oeuvre en beschouwt het terugkijken van zijn films als een vorm van masochisme. Misschien is dat omdat hij zichzelf voortdurend herhaalt (Reve: “Wie moet ik anders herhalen?”). Altijd gaat het over mensen die in het leven de slag gemist hebben en wanhopig proberen er nog iets van te maken. Maar als je dat superieur in beeld brengt, is er toch eigenlijk weinig mis met dat herhalen. Fallen Leaves (2023, Finl/DL) gaat over Hollapa, een alchoholische zandstraler in een metaalfabriek, die er flink op los rookt ‘omdat hij toch doodgaat aan stoflongen’. Ondanks dat drinken en roken heeft hij een zekere charme, waar de alleenstaande winkelbediende Ansa wel degelijk oog voor heeft. Heel voorzichtig (want al genoeg geleerd van het leven) proberen ze het met elkaar. Een schuchtere
Kletsen kletsen kletsen
Alice Gerrard (1934) is een grootheid in de Amerikaanse folkmuziek. In de jaren zestig en zeventig zette ze samen met Hazel Dickens de traditionele bluegrass uit de Appalachen weer op de kaart. Daarna startte ze een succesvolle solocarrière en vormde ze een duo met haar echtgenoot Mike Seeger (halfbroer van Pete), met als resultaat onder meer het heerlijke album Alice Gerrard and Mike Seeger (nu onder de titel Bowling Green te vinden op Bandcamp). Ondanks haar gevorderde leeftijd is ze nog altijd bijzonder actief en in vorm. Luister maar eens naar Sun to Sun, waarop ze met vaste stem en onder ingetogen begeleiding haar prikkelende zelfgeschreven folksongs laat horen, waarin ze krachtig stelling neemt tegen alles wat fout gaat in de wereld. Neem het titelnummer. Terwijl we hele dag maar kletsen-kletsen-kletsen koopt een of andere gek een geweer: ‘Sweet little kids sprayed with [Lees meer…]
De Groote Oorlog voor herbeginners
Misverstand 1: de Eerste Wereldoorlog werd veroorzaakt door de aanslag in Sarajevo op de Oostenrijkse kroonprins Franz-Ferdinand. Misverstand 2: Duitsland was de grootste boosdoener. In de podcastserie Geschiedenis voor herbeginners legt Jonas Goossenaerts geduldig uit hoe beide vorken wél in de steel zaten. De aanslag was slechts de aanleiding. De oorzaak was de destijds zeer gecompliceerde en gespannen politieke situatie in Europa. Zowat elk land had wel een reden om totaal niet of niet totaal afwijzend te staan tegenover een oorlog: binnenlandse strubbelingen, wraakgevoelens ten opzichte van oude vijanden, minderwaardigheidscomplexen en een [Lees meer…]
Thuis in het ongemakkelijke verleden
Zo’n uitgave die je in de winkel niet laat liggen, want dan zul je zien dat hij de volgende keer is uitverkocht. Mooier kan een boek er haast niet uitzien. Kunst op zich. En dan nog wat er allemaal in staat. Het is een bundeling van drie eerdere boeken van Armando – Uit Berlijn, Machthebbers en Krijgsgewoel, voor het grootste deel berichten die in de jaren tachtig in het Cultureel Supplement van NRC Handelsblad stonden. Armando (1929-2018) woonde die jaren in Berlijn en deed wekelijks verslag van wat hij daar meemaakte, wie hij daar sprak, wat hij zag en hoe hij nooit om de oorlog heen kon. De oorlog, en vooral de verwerking daarvan door daders en slachtoffers, is het centrale thema in zijn werk. Of hij nou schreef, dichtte, schilderde, acteerde, beeldhouwde of viool speelde, de oorlog was nooit ver weg. Zijn jeugd in Amersfoort, in de nabijheid van het plaatselijke gevangenkamp, had Armando voorgoed
Het boek was slechter
Vanavond om 23.05 uur op VRT Canvas. Op 31 juli 2016 schreven we dit over Graham Swifts Moeders Zondag: “Op 30 maart 1924 is het in Engeland Moeders Zondag. Het huispersoneel in de landhuizen en kastelen krijgt een dag vrij voor familiebezoek. Maar Jane Fairchild, dienstmeisje bij de familie Niven, heeft geen familie, want ze is een vondeling. Ze neemt zich voor de dag lezend in de tuin door te brengen. Lezend ja, want voor een dienstmeisje is ze behoorlijk ontwikkeld. Veel later zal ze zelf een gevierd schrijfster worden. Ze heeft het huis voor zichzelf, want de Nivens gaan op bezoek bij kennissen. ‘Maar toen was de telefoon gegaan en had ze – omdat het een van haar talloze taken was – zich gehaast om op te nemen. En haar hart was opgesprongen. Dat was een zinsnede die je in boeken [Lees meer…]
Vuur naar believen!
Als je tijd hebt, en je houdt van een stevige, degelijke spektakelfilm, dan is er geen enkele reden om niet naar Napoleon (VS/GB, 2023) te gaan. Alleen al het indrukwekkende acteerwerk van Joaquin Phoenix is het geld en de moeite waard. De enscenering is formidabel, en dan hebben we het zowel over de ‘huiselijke’ scenes (Versailles, Malmaison, Fontainebleau), als de massabewegingen op straat en natuurlijk de overdadig in beeld gebrachte veldslagen. Bij dat laatste zijn altijd die spaarzaam vertaalde kreten vermakelijk die uit het strijdgewoel opklinken: ‘Vuur naar believen’, ‘Houd de verdedigende positie!’ Je moet wel voor lief nemen dat het levensverhaal van de kleine generaal (die met 1,68 meter voor zijn tijd helemaal niet zo klein was) er met forse hinkstapsprongen [Lees meer…]
Altijd nog een laatste kans
Het scheelde niks of de Amerikaanse band Turnpike Troubadours was definitief verleden tijd geweest. In 2019 dwong een hardnekkig alcoholprobleem frontman Evan Felker ermee te kappen. De bandleden kozen eieren voor hun geld en begonnen voor zichzelf of werden sessiemuzikant. Maar kijk, Felker herrees na een succesvol verblijf in een afkickkliniek. Turnpike Troubadours bestaat weer, en hoe. A Cat in the Rain is misschien wel hun beste album tot nu toe. De band, in 2005 opgericht in Tahlequah, Oklahoma, staat voor alternatieve country par excellence. Stuwende songs met de vertrouwde cocktail van banjo’s, mandolines, fiddles, dobro’s en gitaren, wortelend in de traditionele [Lees meer…]
Friese Vermeer
Het zo goed als vergeten Nederlands-Engels kunstenaarsechtpaar Christoffel en Kate Bisschop leefde in de tweede helft van de negentiende eeuw. In hun tijd waren ze als schilders bijzonder succesvol – en schatrijk. Ze verkeerden in de high society en schilderden voor de hoogste kringen, tot aan het koninklijk hof toe. Ze hadden dus niets te klagen, maar voelden zich desondanks niet echt thuis in hun wereld van toen. Ze verlangden terug naar twee eeuwen eerder, naar de glorieuze stijl van de zeventiende eeuw. Zo richtten ze ook hun huis in Scheveningen in. Ze verzamelden talloze antieke meubels en voorwerpen uit de Gouden Eeuw. Die zijn vaak terug te vinden in hun werk, dat nu te zien is in het Fries Museum (Christoffel is in 1828 geboren in Leeuwarden, vandaar). De tentoonstelling laat zien [Lees meer…]