Goed dat Jumbo de Nederlandse schaatsers en wielrenners een zetje in de rug geeft, maar deze commercial slaat helemaal nergens op. Frank Lammers, nota bene dezelfde acteur die de onverschrokken zeeheld Michiel de Ruyter speelt, hangt als een halfzwakzinnige lambal op de bank. Zijn vrouw verleidt hem met lekker eten en een volgelopen badje, ‘drankje d’r bij’, waarna zij ‘ook nog iets spannends’ voor hem aantrekt. Wat krijgt hij nou!? Hij moet ervan slikken. Spoedig komt het addertje uit de mouw: [Lees meer…]
Nu weten we het wel, Charlie
Aangevuurd door drie miljoen ‘Charlies’ en tientallen regeringsleiders – de een nog democratischer dan de ander – voelden de Franse grappenmakers zich voldoende gesterkt om nog wat extra olie op het vuur te gooien. Dagenlang had ‘Luz’ zich afgetobd over een geschikte cover voor het volgende nummer. ‘Met zijn laatste krachten’, lezen we in de krant, kwam hij tot het plaatje dat in een oplage van vijf miljoen in de kiosken ligt. We zijn onder de indruk. Goh, wat stoer! [Lees meer…]
Opel Corsa reclame: oh, wat dom!
Gouden stelregel van reclamegoeroe Joep Gierveld (legendarische oprichter van Markerwinning in Wierden): nooit negatief doen over je eigen product. Opel heeft deze boodschap duidelijk niet begrepen. Iedereen weet dat Opel gelijk staat aan duf, suf, stijf, stoffig, oubollig, oudbakken en ouderwets. Dat is al honderd jaar zo. ‘Een Opel’ is bijna een scheldwoord. Hoe strak, snel en geavanceerd die auto’s ook zijn, een Opel is en blijft een Opel. Nu heeft Opel besloten iets aan dat imago te doen. Om te beginnen [Lees meer…]
Hier kunt u pinnen
Vroeger, ja vroeger. Toen gooide je een paar kwartjes in de parkeerautomaat, drukte je op een groene knop en legde je het kaartje achter de voorruit. Kom daar nog eens om. In Amsterdam is het inmiddels zonder leesbril, kennis van je kenteken, een academische opleiding, eindeloos veel geduld en bovenal de hulp van een toevallige buurtbewoner, volstrekt onmogelijk nog een parkeerbiljet in de wacht te slepen. Een treinkaartje kun je het beste in alle rust thuis bestellen en printen, [Lees meer…]
Een vleeskleurige onderbroek
Er zijn taalkwesties waar je behoorlijk opgewonden van kunt raken. Woensdag berichtte de Volkskrant over het vleeskleurige onderbroekje dat een danseres in Pindorama moest aanhouden bij haar performance, in het Paleis op de Dam, voor het Koninklijk Huis. (Choreografe Lia Rodrigues kreeg de Prins Claus Prijs voor haar stuk, vandaar.) In de voorstelling moet een naakte vrouw optorsen tegen de elementen. De danseres mocht echter niet met haar kruis in de richting van het vorstelijk paar rollen. En als ze niet de onderbroek zou dragen, ging het feest helemaal niet door. Tot zover niks aan de hand. Maar dan komt het. [Lees meer…]
Boekdrukkunst
Op de zetterij worden loden letters gerangschikt tot woorden en zinnen. Alles in spiegelschrift natuurlijk. Acht pagina’s tegelijk worden persklaar gemaakt. Stroperige inkt wordt gelijkmatig over het zetsel verdeeld. Een blad papier wordt op de ingeïnkte lettering geperst. Op de boekbinderij worden de gedrukte vellen [Lees meer…]
Weg met die kabel
Als de kabel het niet doet, raak je gestrest. Als je gestrest raakt, moet je er even ertussenuit. Als je er even tussenuit moet, wil je iets exotisch. Als je iets exotisch wilt, word je gebeten door iets exotisch. Als je gebeten wordt door iets exotisch, zwellen dingen op. Als dingen opzwellen, kun je niet naar huis. En als je niet naar huis kunt, word je [Lees meer…]
Teken tegen ontbladerd Engels!
Op 15 november ging het op deze plaats over Engels als voertaal bij de geesteswetenschappen. Wie dit ook een slecht plan vindt, kan dat nu kenbaar maken door een petitie te ondertekenen, opgesteld door vier docenten geesteswetenschappen aan de beide Amsterdamse universiteiten. Dit is de tekst van de petitie:
Geen Engels, maar Nederlands bij Geesteswetenschappen
Uitsluitend in het Engels college geven devalueert Geesteswetenschappen: teken voor het behoud van de Nederlandse taal.
Engels is niet meer weg te denken uit het academische onderzoek. Internationalisering is prima, maar moeten onze colleges van begin tot eind Engelstalig zijn? En moet dat bij iedere opleiding?
Wij vinden van niet:
Zoals een student geneeskunde het beste mensen leert opereren met een scherp mes, zo leert een student in de Geesteswetenschappen het beste analyseren, argumenteren en schrijven in zijn eigen moedertaal. Bovendien leiden wij de meesten van onze studenten op voor de Nederlandse arbeidsmarkt. Het Nederlands van academici moet dus gewoon heel goed zijn: dat geldt voor de leraar, de journalist, de advocaat, de communicatiedeskundige, enzovoorts.
De taak van de universiteiten is zorg te dragen voor onderwijs van kwaliteit. Toch willen steeds meer Colleges van Bestuur van Nederlandse universiteiten Engels overal als voertaal opleggen. Dat gaat ten koste van de kwaliteit van veel opleidingen.
Daarom stellen wij:
Colleges binnen de Geesteswetenschappen moeten Nederlandstalig zijn, tenzij opleidingen zelf anders beslissen. Beperk het Engels tot Mastervakken die opleiden voor academisch onderzoek.
Lucinda Dirven, Piet Gerbrandy, Mieke Koenen, Emilie van Opstall
Het slaat nergens op maar het is Latijn
Nog even over vertalen. Bij het centraal schriftelijk examen van de klassieke talen telt de proefvertaling zwaar mee. De gymnasiasten moeten door het vertalen van een tekstfragment laten zien wat ze de afgelopen zes jaar hebben opgestoken aan kennis en inzicht. Een paar jaar geleden moest een commissie onderzoek doen naar de slechte resultaten voor Grieks en Latijn en naar het grote aantal leerlingen dat voortijdig het gymnasium vaarwel zegt. Heel intellectueel Nederland of wie daarvoor door wilde gaan, stond op de achterste benen toen [Lees meer…]
Onbegrijpelijke reclame: Strato
Soms staat je verstand stil als je een tv-reclame ziet. Neem deze. We zijn op een kegelbaan. Dat zie je meteen, want er rolt een bal het beeld uit, die een aantal kegels omver gooit. Wie die strike gegooid heeft, weten we niet, want de twee kantoormannen die vervolgens in beeld verschijnen, maken niet de indruk iets met die bal te maken hebben. Nee, ze hebben heel andere zaken aan het hoofd. De een zegt, duidelijk nagesynchroniseerd: “Ik heb gehoord dat je een internetadres krijgt voor twaalf euro per jaar.” Het beeld zoomt uit, en daar hebben we de gelukkige kegelaar. Hij ziet er merkwaardig uit. Hij draagt een soort gebreid harnas waar in grote letters INTERNET op staat. Hij vangt het gesprek op en knalt er vol in: “Bij Strato al onder vijf euro. Inclusief mail.” Als hij uitgesproken is, kijkt hij triomfantelijk naar de camera. Zo, daar kunnen we het mee doen. Volgende scène. [Lees meer…]