Zo blij zijn met een vondst dat je hem gênant vaak te berde brengt. Bij energieleverancier Green Choice bedachten ze het woord ‘aardkloten’. “Over het klimaat wordt veel gepraat. Maar er gebeurt te weinig. Het komt vaak neer op vage afspraken en symbolische acties. Wij noemen dat aardkloten,” roept een snerpende vrouwenstem in de tv-commercial. Zij blaft het woord de kamer in met die nasale schelheid die bij dat soort jonge vrouwen in de mode is. Je hoort het ook bij Brecht van Hulten (“Kèssaèè!”) en bij Rivka op het [Lees meer…]
Waar wachten we nog op?
Onder de titel MOOC Middelnederlands heeft de vakgroep middeleeuwse letterkunde van de Universiteit van Antwerpen een serie online-colleges over de Middelnederlandse literatuur samengesteld, die een prachtig en erudiet overzicht geeft van de eerste eeuwen van onze literatuurgeschiedenis. Om niet alles dubbel te hoeven doen, hier de introductie zelf: “Welkom op MOOC Middelnederlands, een initiatief dat Middelnederlandse literatuur voor een breed publiek wil ontsluiten onder de vorm van een reeks open online colleges (Massive Open Online Course). Deze inleidende colleges gaan over hoogtepunten uit de Nederlandstalige literatuur in de middeleeuwen en willen een breed publiek van geïnteresseerden aanspreken. Er wordt daarom geen specifieke [Lees meer…]
Pleij op zijn best
Stap in de auto, stop het hoorcollege Middeleeuwen van Herman Pleij in de cd-speler, rij naar Besançon, en je zult niet één keer ‘eh’ horen. Pleij, pensioenprofessor in de middeleeuwse cultuurgeschiedenis, is een begaafd en meeslepend spreker. Hij bewijst het regelmatig in De Wereld Draait Door, waar hij door de presentator nauwelijks tot zwijgen te brengen is. Een entertainer die wat te melden heeft. Pleij is óók schrijver, van belangrijke titels over de literatuur en cultuur van de middeleeuwen en latere tijden. In het kader van de Maand van de Geschiedenis schreef hij het essay Geluk!? – van hemelse gave tot hebbeding, waarin hij uitzoekt hoe de gelukservaring door de eeuwen heen tot de mens is gekomen of hoe de mens die gelukservaring door instanties buiten hem om zoveel mogelijk onthouden is. Geluk hoorde nu eenmaal niet bij het leven op aarde, dus alles wat de mens geluk dreigde [Lees meer…]
Give that man a Bell’s!
Wat Coca Cola en McDonald’s, hoofdsponsors van de Olympische Spelen, met sport te maken hebben, ontgaat ons ten enenmale. Voetballers krijgen van de trainer op hun sodemieter als zena de vakantie twee kilo te zwaar zijn, maar de eredivisie laat zich sponsoren door Burger King. Drank en lezen daarentegen, dat is toch weer een ander verhaal. Menige boekhandel breidt zijn assortiment in al zijn wanhoop (je moet toch wát verkopen) uit met een selecte collectie ‘leeswijn’. Volkomen legitiem is [Lees meer…]
Een onaangenaam mens valt over taalfouten
Als leraar Nederlands, maar ook als iemand anders, moet je één ding nooit doen: anderen op taalfouten wijzen. En dat niet alleen omdat je daarmee de stemming bederft. Uit recent onderzoek van de Universiteit van Michigan blijkt namelijk dat vervelende, in zichzelf gekeerde persoonlijkheden zich meer aan fouten in spelling en grammatica ergeren dan aardige, open mensen. Als je iemand die ‘groter als mij’ zegt op de vingers tikt, ben je dus niet alleen een pietlut, maar ook een onaangenaam mens. We zullen daarom ook [Lees meer…]
Niet echt geniaal
Bijna drie miljoen keer is onderstaande video bekeken op YouTube. Er zijn 3.695 ‘likes’ en 90 duimen omlaag. De ‘likers’ zijn onder de indruk van de aandoenlijke peuter die feilloos de juiste kaarten naar zijn vader brengt: een genie van zestien maanden! Waarschijnlijk zijn die negentig anderen jaloers. Of ze vinden het opschepperij om dat filmpje op YouTube te zetten. Of ze zijn van mening dat het ventje met zand en schelpjes moet spelen, in plaats van naamkaarten. Hoe dan ook, er valt wel wat af te dingen op de vermeende genialiteit van het mannetje. Het heeft hooguit [Lees meer…]
Opgezwollen en zompig
Steeds vaker hoor je mensen zeggen dat ze geen zin in nieuws meer hebben. Ze zien alleen maar narigheid en worden daar neerslachtig van. Heel begrijpelijk. Het journaal en de krant zijn tegenwoordig inderdaad vergaarbakken van nationale en internationale ellende. Daarom hierbij een pleidooi voor de terugkeer van de Gemengde Berichten. Zo lazen we jaren geleden dat in Tokyo bij een botsing tussen twee fietsers één slachtoffer was gevallen. Ook geen leuk nieuws natuurlijk, maar [Lees meer…]
Praat maar vol, jongens!
Je ziet Michel Wuyts in onderstaande video glunderen als Wim te Brake een vergelijking maakt met de toneelstukken van Shakespeare. Die waren bedoeld om gespeeld te worden, maar worden tegenwoordig vooral gelezen. Hetzelfde geldt in zekere zin voor het tv-commentaar van Michel Wuyts en José de Cauwer bij de Oympische wegrit van 2016. Dat is nu integraal door Te Brake en zijn wielervriend Jeroen Duvillier overgetypt en uitgegeven in boekvorm, [Lees meer…]
Doodstil brullend
Wie weet was het wel gewoon de pracht van het woord vlaggenfabriek die H.H. ter Balkt aanzette tot het schrijven van dit gedicht. Je hoort het flapperen van de vlaggen in dat onregelmatige hinkstapmetrum: vlággenfabríek. De bijna-alliteratie van vla en fab. Het vlagende van de vlaggen en het industriële op en neer van de stikmachine in de fabriek. De vlaggennaaier spreekt welbespraakt zijn ingenomenheid uit met zijn werk – schoon, goed betaald, marsmuziek op de radio, de innigheid met de tevreden ratelende stikmachine, de knikkebollende tl-buis; en verklaart de liefde aan zijn product – smetteloos zijn de strakke banen, heldere kleuren in strenge rechthoeken geordend. Hij kan er haast geen afstand van doen – jammer ze prijs te geven aan de regen en het stof. Zonde eigenlijk, dat de vlaggen tegenwoordig boven koudbloedige landstreken waaien. Nee, dan vroeger. Toen was de verfstof van donkerrood bloed, waarmee drakentongen werden geschilderd, en moordzuchtige adelaarssnavels.
Foto: Conal Gallagher
Vlaggenfabriek
‘Soms schijnen zij mij vleermuis-
vleugels, omgekeerd hangend
in een sombere winterse halfslaap
aan een toren die nu vol ligt met steenkool [Lees meer…]
Waarom zo knullig?
Nu het toch over wielrennen gaat: hoe komt het dat reclamespotjes met wielrenners erin zo onvoorstelbaar knullig zijn? Bij nieuwssite Vice.com hebben ze daar eens goed over nagedacht en ze zijn tot de volgende verklaring gekomen. “De gemiddelde wielerreclame komt waarschijnlijk als volgt tot stand: een stel marketingjongens uit de randstad, met zonnebrillen in hun golvende haar vol gel, reist af naar een uithoek van een ver gelegen provincie. De wielrenner die ze opwacht is bij voorbaat geïrriteerd dat zijn trainingsschema overhoop gegooid wordt door mensen met camera’s, plopkappen en een ludiek idee. Na drie keer monotoon [Lees meer…]