Deze week in de media twee ogenschijnlijk nogal tegenstrijdige berichten over de klimaatverandering. Sanne Bloemink schrijft in De Groene Amsterdammer over de heersende apathie ten aanzien van dit probleem en hoe die doorbroken kan worden (“Wetenschappers en activisten vinden bij politiek en publiek nauwelijks gehoor voor hun pleidooi voor actie tegen de opwarming van de aarde. Sommigen maakt het moedeloos en cynisch.”). Maarten Dallinga maakt zich op One World juist zorgen over de psychische gevolgen van de aardse opwarming: “Het klimaat is [Lees meer…]
Overheid, wat zorg je toch goed voor ons
Eerlijk gezegd wisten we niet dat het bestond, maar vandaag is Het Nationaal Hitteplan in werking gesteld. Dat zal ze leren, die tropische temperaturen van wel boven de dertig graden! De verantwoordelijkheid voor het activeren van Het Nationaal Hitteplan rust bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Wat fijn toch, dat onze overheid zo goed voor ons zorgt. Zo adviseert Aukje Hassoldt van het RIVM: “Zorg ervoor dat je genoeg drinkt, in de schaduw blijft, lichte kleding aandoet en je woning koel houdt.” Kijk, dat zijn echte eyeopeners. Ook [Lees meer…]
Aan een half woord genoeg
Julius Caesar die voor de troepen heen en weer draaft om ze op te hitsen voor wéér een aanval op een vredelievend buurland. Natuurlijk kan niemand hem verstaan. Dat hoeft ook niet, men hoort ‘Galliërs’, en ‘tuig’, en dat is voldoende. Adolf Hitler die de massa’s toeschreeuwt. Hij beweegt druk met zijn armen en spuugt in de microfoon. Niemand kan zijn gebral precies verstaan. Dat hoeft ook niet, men vangt ‘Juden’ op en ‘raus’, dat is genoeg. [Lees meer…]
Wat kan een woord?
“Het puntje van een felle pen is ’t scherpste wapen dat ik ken,” schreef Jacob Cats al. In Een woord een woord onderzoekt Frank Westerman in hoeverre het woord opgewassen is tegen geweld. Op de rug van zijn boek staat een vulpen afgebeeld, voorzien van een soort bajonet. Misschien is hier het resultaat van Westermans zoektocht goed mee weergegeven. Want eigenlijk komt hij er niet uit. Bij de Molukse terreurdaden van 1975 had de ‘Dutch approach’ nog succes. Deze was gebaseerd op onderhandelen, praten, halve toezeggingen doen en vooral tijdrekken. De treinkapers bij Wijster en de bezetters van de Indonesische ambassade in Den Haag werden suf geluld door hierin gespecialiseerde psychologen. De tweede treinkaping, in 1977 bij De Punt, eindigde in meedogenloos staatsgeweld en een bloedbad onder kapers en passagiers. [Lees meer…]
Wat IS dit!?
Als we ons druk gaan maken om élke idiote tv-reclame, kunnen we wel aan de gang blijven. Maar als ASR Verzekeringen ons ongevraagd via Twitter met haar nieuwste gedrocht confronteert, ja, dan vragen ze erom. Wat is hier aan de hand?! Wat IS dit?! Wie heeft dit goedgekeurd en betááld?! Is het niet de bedoeling dat een tv-spotje op zijn minst enige sympathie voor het merk of het product opwekt? Hoe kunnen we sympathie opbrengen voor een streng kijkende naarling in een outfit uit de tijd van de Culturele Revolutie? Waarom praat die man half Marokkaans, met zijn ‘verssekeringsmaatschappij’ en zijn ‘advisseur’? (Omdat het rapper Sticks van Opgezwolle is, en rappers praten nu eenmaal half Marokkaans, net als voetballers). Waarom doet hij zo boos? [Lees meer…]
Klieren op afstand
Mooi natuurlijk dat zieke kinderen via een computerscherm vanuit het ziekenhuis de les kunnen volgen. Maar waarom zo’n ingewikkeld verhaal rond dat simpele gegeven? Het begint met een gang in een school. Althans dat denkt de kijker. Zeker als hij uit een van de lokalen hoort: “Doortje, Dóórtje! Ga jij maar even naar de gang. Hup!” Daar komt Doortje. Maar hé?! Doortje loopt met een infuus en ze heeft een kamerjas aan. De gang blijkt niet op een school te zijn, maar in het ziekenhuis. Verongelijkt neemt Doortje plaats naast de deur. Een verpleegster komt voorbij. “Is het weer zover?” Doortje trekt berustend de schouder op…
Tot zover niks aan de hand. Een goed idee om [Lees meer…]
Nog irritanter dan Ronaldo
Nu met al dat voetbal zit een mens wat vaker voor de tv. Ruim voor het rustsignaal moet je zorgen dat je de kamer uit bent. Anders krijg je te maken met Belsimpel. Drie, vier keer in een reclameblok komen ze voorbij, de stupide tekenfiguurtjes met hun [Lees meer…]
Kunnen wij nog wat van leren
Het Koreaanse Ministerie van Onderwijs heeft 53 talen aangemerkt als ‘belangrijk voor de ontwikkeling van het land’. Universiteiten die de studie in deze talen aanbieden, krijgen van de regering financiële ondersteuning om hun studenten voor training en stages naar de betreffende landen te kunnen sturen. Het gaat onder meer om Arabisch, Turks, Perzisch, Hebreeuws, Mongools, [Lees meer…]
Doodstil brullend
Wie weet was het wel gewoon de pracht van het woord vlaggenfabriek die H.H. ter Balkt aanzette tot het schrijven van dit gedicht. Je hoort het flapperen van de vlaggen in dat onregelmatige hinkstapmetrum: vlággenfabríek. De bijna-alliteratie van vla en fab. Het vlagende van de vlaggen en het industriële op en neer van de stikmachine in de fabriek. De vlaggennaaier spreekt welbespraakt zijn ingenomenheid uit met zijn werk – schoon, goed betaald, marsmuziek op de radio, de innigheid met de tevreden ratelende stikmachine, de knikkebollende tl-buis; en verklaart de liefde aan zijn product – smetteloos zijn de strakke banen, heldere kleuren in strenge rechthoeken geordend. Hij kan er haast geen afstand van doen – jammer ze prijs te geven aan de regen en het stof. Zonde eigenlijk, dat de vlaggen tegenwoordig boven koudbloedige landstreken waaien. Nee, dan vroeger. Toen was de verfstof van donkerrood bloed, waarmee drakentongen werden geschilderd, en moordzuchtige adelaarssnavels.
Foto: Conal Gallagher
Vlaggenfabriek
‘Soms schijnen zij mij vleermuis-
vleugels, omgekeerd hangend
in een sombere winterse halfslaap
aan een toren die nu vol ligt met steenkool [Lees meer…]
Wat kost een geit per dag?
Wie een auto huurt op een buitenlandse luchthaven, moet éérst snel bij het loket de autosleutel ophalen en dan pas bij de bagageband de koffer opwachten. Anders loopt hij de kans uren te moeten wachten op de eindeloze bureaucratie van formulieren printen, sleutels zoeken, aanvullende verzekering afsluiten ja of nee, creditcard checken, rijbewijsnummer noteren, uitleggen waar de auto staat en afrekenen. De rij groeit intussen tot een meanderende stoet van gefrustreerde vakantiegangers, die maar twee dingen willen: de auto en weg. Hopelijk weet de nieuwe aanbieder Happycar deze narigheid te tackelen. Het vergelijkingsportaal zegt alle grote verhuurbedrijven [Lees meer…]