Een uiterst intrigerende overlijdensadvertentie in de krant vandaag. Wim Aerts uit Odiliënberg is dood. Zeventig is hij geworden. De advertentie zegt dat het leven afscheid van hem heeft genomen. De vraag is dan wat het leven tot deze drastische stap heeft aangezet. Wat had Wim het leven misdaan? De oplossing ligt misschien in het mysterieuze ‘geheimschrijver’. Wim was geheimschrijver. Wat dat precies is, moet natuurlijk geheim blijven. Was hij in het geheim een schrijver, en wilde hij niet dat iemand dat te weten kwam? Of was hij een schrijver van geheimen, waarvan het natuurlijk ook niet de bedoeling was dat iemand dat te weten kwam, aangezien het dan immers niet meer geheim zou zijn, en dan was Wim Aerts een geheimschrijver van niks. Van Dale durft niettemin een tipje van de sluier op te lichten: “Persoon belast met de geheime of bijzondere briefwisseling van vorsten, staatscolleges enz.” Oei, welke geheimen over welke vorst neemt Wim mee in zijn graf? Werd er in Wassenaar [Lees meer…]
Een onaangenaam mens valt over taalfouten
Als leraar Nederlands, maar ook als iemand anders, moet je één ding nooit doen: anderen op taalfouten wijzen. En dat niet alleen omdat je daarmee de stemming bederft. Uit recent onderzoek van de Universiteit van Michigan blijkt namelijk dat vervelende, in zichzelf gekeerde persoonlijkheden zich meer aan fouten in spelling en grammatica ergeren dan aardige, open mensen. Als je iemand die ‘groter als mij’ zegt op de vingers tikt, ben je dus niet alleen een pietlut, maar ook een onaangenaam mens. We zullen daarom ook [Lees meer…]
Hij leeft nog
Hornbach is op zich een vrij normale bouwmarkt. Maar waar Praxis en Karwei zich afficheren met kortingen op rolgordijnen en keukentrappen, pakt Hornbach de communicatie heel anders aan. Hornbach kiest voor Het Gevoel. Duitsers hebben nu eenmaal altijd iets romantisch over zich. Déze Duitser (want dat is hij, de commercial is gemaakt door het Duitse hoofdkantoor) gaat érg op in zijn zaterdagse doe-het-zelf-klus. Hij wil een vijver (of is het een zwembad?) in de tuin. Maar verdikkeme, die laatste wortel. Om gek van te worden. Uiteraard laat hij zich niet door zo’n taai takje uit het veld slaan. Die vijver moet er komen. Wir schaffen das. De operatie stijgt hem naar het hoofd. Het voelt alsof hij [Lees meer…]
Groen bloed
“In de zorg, het onderwijs en bij de overheid zijn grote veranderingen aan de gang, ingegeven door de politiek.” (We zien een echte politicus. Serieus. Vertrouwenwekkend grijs aan de slapen. Zo’n man vertrouw je het provinciebestuur toe.) “Dus het is hier en daar een beetje schipperen.” (Dús??! Als iets ingegeven is door de politiek, moet er prompt geschipperd worden?) “En niet altijd even logisch en soms verre van ideaal.” (Waar moet dit naartoe???) (Politicus loopt vanuit vergaderzaal zó een ziekenhuis binnen en geeft document aan een arts, die dit duidelijk verre van ideaal vindt. Altijd weer die politiek!) (Camera zwenkt weg van de hoofdschuddende arts, zó een klaslokaal binnen, waar een overduidelijke leraar (jasje, keurige jeans) het document in de handen gedrukt krijgt.) “Aan artsen, leraren en ambtenaren de schone taak om die veranderingen in goede banen te leiden.” (Leraar weet er wel raad mee en passt het briefje, als een handgranaat op scherp, meteen door naar… ja, wie eigenlijk, [Lees meer…]
Minder minder werklozen!
Krantenkoppen zijn bedoeld om de aandacht te trekken en in zo kort mogelijk bestek de essentie van het betreffende nieuwsfeit weer te geven. Dat laatste streven kan leiden tot een duizelingwekkende informatiedichtheid. Bovenstaande kop in de krant van vandaag bijvoorbeeld is bepaald funest voor de huiselijke voorraad paracetamol. Een taalkundige flipperkast en een onverteerbare stamppot van ontkenningen, negaties, tegenstellingen, antitheses en contrasten. Het belangrijkste nieuws is natuurlijk dat de economie floreert. Goed om te horen. Maar hoe zit het nou precies met die werkloosheid? Economie ‘floreert’ toch juist als veel mensen werk hebben? Zeker, en die kant gaat het gelukkig ook op, want er is sprake van een daling van de werkloosheid. Aha! Minder werkloosheid betekent [Lees meer…]
Van krantenredactie tot politiekazerne
“Dit is nu misschien wel het best beveiligde gebouw van het land,” grijnst Mustafa Edib Yilmaz, de welbespraakte buitenlandredacteur van de Turkse krant Zaman. Hij wijst naar de dranghekken, de zwaarbewapende agenten en de waterkanonnen, die sinds enkele dagen zijn werkplek feitelijk van de buitenwereld hebben afgesloten. De krantenredactie is veranderd in een politiekazerne. Vorige week werd de Turkse oppositiekrant Zaman brutaal overgenomen door de autoriteiten. Op vrijdagavond forceerden zwaarbewapende agenten de toegang tot het hoofdkantoor van de krant, gelegen in een buitenwijk van Istanbul. De honderden demonstranten die zich voor het pand verzameld hadden in solidariteit met ‘hun’ krant, werden met grof geweld uiteengejaagd. Dikke [Lees meer…]
LIDL zoekt het hogerop
LIDL was altijd een soort voedselbank waar je wél moest betalen. Maar stiekem kwam de wat meer gegoede burger er toch ook steeds vaker. De ‘brie’ van LIDL bijvoorbeeld heeft het zelfs tot in de hoogste kringen van de samenleving geschopt. Intussen zien de winkels er niet meer uit alsof de schappenvullers vergeten zijn de schappen te vullen en is er zelfs een aantrekkelijk assortiment dagvers, zowel in groente als in zuivel. Natuurlijk wordt er nog altijd met lage prijzen geschermd. In dat opzicht was de serie
OK, Mario, nu weten we het wel
Je hoeft niet eens zo héél veel tv te kijken (Journaal, Een Vandaag, Studio Sport) om deze week toch al minstens twintig keer de aankondiging van De Stoutste Jongen van de Klas op te hebben gezien. Twintig keer Mario Been die zegt dat ze ‘een keer’ het talenpracticum onder water hebben gezet. ‘Frenkie’ was gewoon mijn grote liefde, zegt iemand anders uit ‘de klas’. Frenkie was ‘gewoon een lief bluffertje’. In Charlois, zegt Caroline Tensen (maar weer eens van stal gehaald), was ‘Frenkie’ een ‘raddraaier’, die ‘bij menig docent het bloed onder de nagels vandaan kon halen’, aldus weer een andere klasgenoot. Twintig keer moet je dit zien, omdat de publieke omroep bang is [Lees meer…]
Ongure spits
Horst Hrubesch was een vreeswekkende bonk spieren, pezen, botten en nietsontziende wilskracht. Als spits van Hamburger SV scoorde hij 97 keer in 159 wedstrijden. Meestal met het hoofd. Das Kopfball Ungeheuer werd hij genoemd: het kopbalmonster. ‘Ungeheuer’ hangt samen met ons woord ‘onguur’, zoals in ‘een onguur type’. Niet dat Hrubesch aan die kwalificatie voldoet (hij was een beminnelijk mens, zolang hij geen voetbalshirt droeg), maar het schrikbarende dat hij had, zit er toch wel in. Maar wat gek eigenlijk: we hebben onguur en guur (bar, koud, streng), allebei met een negatieve connotatie. Hoe kunnen twee tegenovergestelde woorden ongeveer hetzelfde betekenen? Het etymologisch woordenboek geeft uitsluitsel. Onguur komt van [Lees meer…]
Ware helden
Goed voor die moeder en dat kind, in die auto, dat die Amsterdammers onafhankelijk van elkaar spontaan (‘zonder aarzelen’) de Schinkel indoken om ze te redden. ‘Ruben’ hoorde ‘vanuit de HEMA’ “er zit een kind in de auto..!” Wonderlijk genoeg zagen twee van de mannen nog kans om ‘uit een gereedschapskist’ een hamer te halen. Een van de anderen was minder kieskeurig, en nam genoegen met een straatsteen. Gezamenlijk wisten ze de ruiten van de auto kapot te slaan en moeder en kind te bevrijden. Laten we wel wezen, die mannen hebben goed werk verricht. Menigeen kijkt [Lees meer…]