Er was eens een meisje uit Sicilië dat een jaar doorbracht op een middelbare school in Nederland. Helaas hadden ze vergeten haar vooraf een taalcursus te laten volgen. Een mooie taak dus voor haar leraar Nederlands! Na een maand of vier waren het meisje uit Sicilië en haar leraar Nederlands toe aan de werkwoordspelling. Het kofschip had ze wonderlijk snel in de smiezen. Het was echt een slim meisje uit Sicilië. Want ze begreep ook spoedig dat je de stam van een werkwoord kon vinden door [Lees meer…]
Da’s een toppertje hoor!
Centraal Beheer hoeft zich niet te schamen voor zijn reclamegeschiedenis, al was het op een bepaald moment wel zo dat iedereen ‘Even Apeldoorn bellen’ kende, en nauwelijks nog iemand Centraal Beheer. Nu komt de verzekeraar weer eens briljant voor de dag met de Centraal Beheer Inruildeals. Je koopt een autoverzekering, en krijgt kennelijk geld terug voor je oude. Over het concept hoefden ze in Apeldoorn niet lang na te denken, de analogie met de showroom lag voor het oprapen. Wat deze commercial echter geniaal maakt, is de casting van de man van het echtpaar. Zie hem staan, in zijn donkergrijze jack, bloes uit de broek, spijkerbroek en vooral die zandkleurige, lompe hoge schoenen. Hij is zo aandoenlijk. Hij begrijpt [Lees meer…]
Nederlands moet anders, maar niet zo
Het is me wat. Elk jaar, lezen we in de Volkskrant, komt Arnoud Kuijpers, beste leraar Nederlands van 2015, wel een keer ‘ik vindt’ tegen in de examens van 6vwo. ‘Daarom’ (sic!) vindt (nu wel met een t natuurlijk) een groep taalkundigen en docenten dat het ‘helemaal anders’ moet met het schoolvak Nederlands. Gisteren presenteerden ze een ‘manifest’. Daarin staat dat ‘veel leerlingen’ Nederlands ‘saai’ vinden. Een bron voor dat ‘veel’ wordt niet genoemd, en de vraag is verder in hoeverre die leerlingen Nederlands ‘saaier’ vinden dan andere schoolvakken. Een van de opstellers van het manifest is Theo Witte, docenttrainer aan de Rijksuniversiteit Groningen. Iemand die midden in de dagelijkse praktijk van het lesgeven staat dus. Hij geeft de kinderen gelijk. ‘De nadruk ligt veel te veel op [Lees meer…]
Hoe hoog kun je het in je bol hebben?
Op het reclamebureau hebben ze uitgezocht dat zware, zwoele, beetje hese vrouwenstemmen overtuigen. Deze zware, zwoele, beetje hese vrouwenstem (is het wel een vrouw?) zegt: “Ga met ons mee. We hebben fantastische vakanties voor u. In Europa? Maar ook vér daarbuiten! Reizen? Smaakt naar meer! Het geeft nieuwe energie. Imponeert. Verrast. Inspireert. En…? Ontroert…! En we gaan altijd voor de beste prijs. De wereld is Kras.” Als Vim een soortnaam werd voor schuurpoeder en TomTom voor navigatiesystemen, dachten ze bij Kras, waarom zou Kras dan niet een soortnaam voor reizen kunnen worden? We gaan dus niet reclame maken voor Kras, maar voor reizen. Want dat smaakt naar meer, geeft nieuwe energie etc. Natuurlijk zetten we er toepasselijke plaatjes onder. Bij smaakt naar meer een stalletje met etenswaarden. Bij nieuwe energie een waterval. Bij imponeert de Grand Canyon. Wow, knap gevonden! O ja, en wat reizen óók nog doet: ontroeren! Kijk maar hoe ontroerend zo’n klein olifantje is. Dat zie je thuis niet. Bah, wat een waardeloze, pretentieuze, voorspelbare en gemakzuchtige prutsreclame. Kras wil van zijn prijsvechtersimago af en positioneert zich als het ultieme reizen zélf. Meer nog: als ‘de wereld’. Reizen ontróért?!
De Arabische kant van het verhaal
Die ongehoorde barbarij van het islamitisch terrorisme, die moet je met ‘wortel en tak’ uitroeien, vinden de westerse leiders. “Maar wat betekent dat precies?”, vraagt de Marokkaanse schrijver en docent letterkunde Fouad Laroui zich af in zijn essay in De Groene Amsterdammer. “Dat van die wortels, dat is natuurlijk een metafoor, want zoiets bereik je niet met bombardementen en zelfs niet door het sturen van commando’s naar het gebied waar je ze letterlijk uit de grond zou willen trekken. Die wortels, die zitten in de hoofden van al diegenen die bereid zijn zich in dit avontuur te storten, door naar Raqqa te gaan of in ieder geval hun trouw aan de kalief te belijden.” Laroui legt uit [Lees meer…]
Sylvana en de witte mannen
Bekende Nederlander Sylvana Simons, van wie niemand weet wat ze nu eigenlijk is of doet, en waaróm ze Bekende Nederlander is, functioneert als de Nationale Alibi Suri van de publieke omroep. Als ‘tafeldame’ bij De Wereld Draait Door doet ze alleen haar mond open als er een onderwerp voorbijkomt waarbij er eventueel heel misschien een verbinding zou kunnen zijn met racisme. Dan meteen een close-up, uiteraard ook van de altijd weer zeer uitgesproken hair-do, want als je verder niks te melden heb, dan [Lees meer…]
Het hoeft echt niet leuker
Juist bij het gedicht Ik, kleine slaaf van poëzie en taal, in de Verzamelde Gedichten van Gerard den Brabander, stak een vouwblaadje van de belastingdienst, die zich vaak verontschuldigt voor het feit dat zij het ‘niet leuker’ kan maken. Alsof iemand daar op zit te wachten. Het foldertje gaat over ‘Heffings- en invorderingsrente’. De boodschap is zo helder, ondubbelzinnig en overtuigend geformuleerd, dat hij het waard is hier in zijn geheel geciteerd te worden: [Lees meer…]
Kort ritje
Hoe kan het toch dat in een miljoenenproductie als Publieke Werken dure toneelspelers aan het werk zijn die er niks van bakken, en in een simpel tv-spotje van een autoverhuurder onbekende acteurs die een topprestatie leveren? In plaats van op een volstrekt ongeloofwaardige manier accentloos Nederlands debiterende tv-persoonlijkheden zien we gewone mensen van vlees en bloed die hun eigen taal spreken, zonder opsmuk. Neem Dorien, de ‘moeder van Lotte’, van Dorien’s Honden Uitlaat Service in de reclame van Sixt. Weergaloos gecast! Iemand die [Lees meer…]
Levensbedreigend beklemmingsletsel
In de beginjaren van IKEA was er aan de montagehandleidingen nauwelijks een touw vast te knopen. Menige Billy uit die tijd heeft nooit de vorm gekregen die in de catalogus werd voorgespiegeld. Het magneetslotje van de deur nét aan de verkeerde kant. De gefineerde zijkant van de kastplank naar de hardboard achterzijde toe, in plaats van fraai in het zicht. Geen sprake van iets dat op waterpas lijkt. Hoe anders is de situatie anno 2015! De instructies, getekend in een klare lijn en teruggeschroefd tot alleen het hoogst noodzakelijke, zijn zo helder als glas en je moet wel blind of van het vrouwelijk geslacht [Lees meer…]
Hazelworm en boomleeuwerik
De Nederlandse taal wordt wel eens een zekere lompheid verweten. Daar blijft niks van over zodra we het over de natuur gaan hebben. In Natuurlijk Overijssel, een magazine van Landschap Overijssel, schrijft Frans Bosscher over het natuurgebied de Lemelerberg. En we hebben de inleiding nog niet uit, of we hebben al kennisgemaakt met de kruisbek, de kramsvogel en de klapekster. Verderop ontmoeten we witte snavelbies, zonnedauw en de [Lees meer…]