In 2008 hield componist Benjamin Zander een TED-talk onder de titel ‘The Transformative Power of Classical Music’. Het eind van zijn verhaal ging echter niet over muziek, maar over taal. “Het doet er echt toe, wat we zeggen. Ik leerde dit van een vrouw, die in Auschwitz had gezeten, toen ze vijftien was. Haar broertje was acht. Haar ouders waren verdwenen. Ze zei: ‘Het was in de trein naar Auschwitz. Ik zag dat mijn broertje zijn schoenen kwijt was. Ik zei: hoe kun je zo stom zijn! Waarom let je niet beter op je spullen, in godsnaam! Zo praat je nu eenmaal tegen je kleine broertje.’ Ongelukkig genoeg was dit het laatste wat ze ooit tegen hem had gezegd, want ze zag hem nooit meer terug. Hij overleefde het kamp niet. Toen zij uit Auschwitz kwam, nam ze zich heilig voor om nooit meer iets te zeggen wat niet geschikt was als het laatste wat ze ooit zou zeggen. Kunnen we dit waarmaken? Nee, maar het is iets om in gedachten te houden.”