Als een band Calexico heet, vernoemd naar het plaatsje op de grens van Californië en Mexico, dan kun je op je klompen aanvoelen dat landschappen, vergezichten, wolkenmassa’s, uitgestorven nederzettingen en bloedhete prairies de boventoon voeren in de thematiek van die band. Ook de muziek zelf wervelt en golft als een Amerikaans landschap voorbij. Qua afwisseling vergelijkbaar met een roadtrip door het zuidwesten van de Verenigde Staten: gitaarlijnen als kilometerslange telegraafpalen, slagwerk met het ritme van voorbijschietende hectometerborden en trompetgeschal als flitsende bliksem [Lees meer…]
Het gaat zoals het gaat
“Ik heb een hart met een gebruiksaanwijzing. Hoe ga ik daarmee om? Ik moet ermee leren leven, zeggen sommigen. Zo gaan de dingen kennelijk nu eenmaal. Of de wind nou hard uit het noorden blaast of zacht uit het zuiden. Of de bocht in de weg nu naar links of naar rechts draait. Alles gaat zoals het gaat.” De tweelingbroers Arnout en Sander Brinks speelden eerder dit jaar in het voorprogramma van Calexico. Dat beviel beide partijen zo goed, dat Tangarine naar Arizona toog om in de Calexico-studio in Tucson There And Back op te nemen. Een zeer aangenaam, prachtig opgenomen album, al heeft Hugo Vogel op altcountry.nl wel een beetje gelijk als hij schrijft dat de stemmen van de [Lees meer…]
Calexico fonkelt in Utrecht
Gisteravond was er een magistraal optreden van de Amerikaanse band Calexico in TivoliVredenburg te Utrecht. Het is een caleidoscopisch muzikaal gezelschap, dat moeiteloos schakelt van rock’n’roll naar country en van Arizona naar Cuba, Mexico en Guatemala. Je hoort gitaren, orgeltjes en steelgitaar, maar ook accordeons, trompetten, triangels en zingende zagen. De harde kern van Calexico is het duo Joey Burns en John Convertino. Van hen treedt zanger en gitarist Burns letterlijk en figuurlijk het meest op de voorgrond, maar misschien is Convertino [Lees meer…]