“Daer is oock eenen Michael Agnolo van Caravaggio, die te Room wonderlijcke dinghen doet.” Voor een aantal Utrechtse schilders was deze opmerking in Karel van Manders Schilderboeck in het begin van de zeventiende eeuw een reden om ook maar eens naar Rome te trekken. Hendrick ter Bruggen, Dirck van Baburen en Gerard van Honthorst waren zwaar onder de indruk van de wonderlijke dingen die Caravaggio op het doek of aan de muur smeet. Zoiets hadden ze nog nooit gezien. Compromisloos realisme, heftige emoties, modellen die zo van de straat geplukt leken, en dat alles in een nooit vertoond samenspel van licht en donker. Dat wilden zíj ook! En ze kónden het ook. Natuurlijk niet zo goed als de meester zelf. Maar wel toch met vaak een eigen draai aan de thematiek. Voor slaafs [Lees meer…]
Hoeren en klaplopers
Caravaggio, eindbaas van de Italiaanse barokschilderkunst, shockeerde de kunstzinnige elite van zijn tijd door hoeren en klaplopers in te huren als modellen voor zijn vaak Bijbelse taferelen. Tien jaar geleden lieten acht leden van het Italiaanse toneelgezelschap Malatheatre aan de hand van 23 tableaux vivants zien wat voor een idiote, onmogelijke poses Caravaggio zijn modellen liet aannemen. Het ging het gezelschap niet zo zeer om een 3D-reproductie van de schilderijen, maar meer om het weergeven van de scènes zoals Caravaggio die vanachter zijn schildersezel in zijn atelier moet [Lees meer…]
Onbewaakte meesterwerken
Het is een wonderlijke gewaarwording. Terwijl je haast geen museum meer binnenkomt zonder gefouilleerd of gescand te zijn, er geen sprake van is dat je een tas meeneemt die groter is dan een sigarenkoker en er in elke zaal strabante suppoosten hebben postgevat om je vanwege het minste of geringste te ringeloren en terug te fluiten, kun je de Kerk van de Fransen te Rome gewoon binnenlopen om drie meesterwerken van Caravaggio [Lees meer…]