Nooit hoor of lees je dat bij een AZC géén varkenskoppen zijn opgeprikt of zwijnenkadavers achtergelaten. Hoe vaak hebben we de foto van de schreeuwende hufters in Steenbergen niet gezien. Geïnteresseerde, wellicht bezorgde burgers die rustig in hun grijze colbert dezelfde hoorzitting bijwonen, die zijn geen nieuws. Iemand die rustig wat voor zich heen leeft, zonder ophef, zonder kabaal, schreeuwt dat niet van de daken. Filosoof Bas Haring [Lees meer…]
‘Allemaal bloed!’
Het ongetwijfeld beroemdste gedicht van Gerard den Brabander staat in de bundel De holle man uit 1945:
Ik, kleine slaaf van poëzie en taal,
mij was ter borst de eerste melk al schraal.
Zó droef, zó dun klonk ‘t moedermonds verhaal,
waar het kanon in doorklonk van Transvaal,
en zó vol tranen was het kleine lied
van bruut verraad en simpel boers verdriet dat,
wat mij voedde, woord en melk en brood,
dit ál doortrokken was van dood en dood.
Drie jaar eerder had Den Brabander, die eigenlijk Jan Jofriet (1900-1968) heette, zijn burgermansbestaan als ambtenaar bij de posterijen voorgoed ingeruild voor [Lees meer…]
Voorspelbaar
Gisteren stortte een Nederlandse gevechtshelikopter neer in Mali. De twee bemanningsleden kwamen om het leven. Over veertien dagen zou hun missie erop zitten. Minister-president Rutte hoorde het nieuws vlak voor het begin van het finale verkiezingsdebat. Zijn reactie was stuitend, onthutsend en beschamend in zijn gemakzuchtige voorspelbaarheid. “Uiteraard [Lees meer…]
Jongensknijpende nichten
In de Volkskrant van gisteren kreeg schrijver Ronald Giphart een aantal keuzes voorgelegd, zoals Coen Moulijn of Willem van Hanegem (‘de allergrootste voetballer die Nederland ooit heeft gehad’) en Jonnie Boer (‘een soort vaderfiguur in de keuken’) of Sergio Herman. Toen het ging om Gerard Reve of Jeroen Brouwers, was Giphart gauw klaar: Brouwers. “Ze zijn allebei grote stylisten. Reve schreef [Lees meer…]
Loos alarm
Kunstbroeder Carmiggelt zag mij eens, jaren geleden,
vrolijk op straat, met vrienden
schertsend en lachend, vlak bij een cinema, en dacht:
‘Het lijkt waarachtig wel of hij gelukkig is.
Wat fijn, wat heerlijk voor die jongen,
maar wat rampzalig voor de literatuur.’
(1973)
Gerard Reve, Verzamelde gedichten
