Gisteren overleed Guy Clark, 74 jaar oud. Leeftijdsgenoot van Bob Dylan, en minstens zo geniaal. Hij debuteerde vrij laat eigenlijk, in 1975, met Old No.1 en creëerde daarmee in één keer een geheel nieuw muziekgenre, dat je van alles kunt noemen. Alternative country, country-folk, americana, outlaw country, progressieve country, roots of gewoon Jan Donkers-muziek. In elk geval kwam het vooral uit Texas. Het was iets anders dan de zoetgevooisde countryrock van Crosby, Sills, Nash & Young, The Birds en Gram Parsons. Maar het onderscheidde zich ook van de cowboyhoedencountry uit Nashville. Guy Clark en Townes Van Zandt (ook alweer jaren dood) waren de kardinalen van deze nieuwe, rauwe, vaak weergaloos mooie muziek. Andere bekende [Lees meer…]
Texas, 1947
Als jongen van zes heb ik best al veel treinen gezien, dus ik vraag me af waarom ik zo nodig naar het station moest komen. Treinen zijn groot en zwart en rokend, stoom gilt langs de wielen, ze zijn groter dan wat ook, tenminste – zo voelt het, en ze maken meer lawaai dan een vuurwerk. Toch doet iedereen alsof er nu iets meer aan de hand is dan alleen de post ophalen, of soldaten voor de oorlog. Dit is iets wat zelfs de oude Wileman nog nooit heeft meegemaakt. Het is laat in de middag op een snikhete dag in Texas, er hangt iets vreemds in de lucht, en [Lees meer…]