Als Gerard Reve weer eens in een boekenbijlage moest lezen dat hij ‘zichzelf herhaalde’, vroeg hij zich altijd af: wie moet ik dán herhalen. In onderstaande video bekent Kazuo Ishiguro dat hij zichzelf ook voortdurend herhaalt. De lezers hebben het alleen niet zo in de gaten, omdat hij telkens een ander genre of een nieuwe setting kiest. Het klopt: bij het lezen van zijn nieuwste boek Klara and the Sun moet je onwillekeurig denken aan de butler in Remains of the Day, hoewel Ishiguro zelf wijst op de verwantschap met Never let me go. Klara is allang niet meer van de nieuwste generatie robots – dat weet ze zelf ook heel goed. Die moderne B3-types kunnen alweer veel meer. Haar hoop dat ze toch nog eens gekocht wordt, begint langzamerhand te vervliegen. Tot op een dag Josie in de winkel staat. Haar moeder voelt veel meer voor zo’n [Lees meer…]
Mist van vergetelheid
Wat is beter: onthouden of vergeten? De vraag speelt op het niveau van landen en volken, maar ook in de intimiteit van een huwelijk. The Buried Giant van Nobelprijswinnaar Kazuo Ishiguro speelt in het Brittannië van na koning Artur. De bloedige burgeroorlog tussen Artur’s Britten en de binnengedrongen Saxen is ten einde. Het land bevindt zich in een mist van vergetelheid. Het was de magiër Merlijn die op verzoek van Artur de draak Querig had begiftigd met een adem die alle herinneringen deed vervagen. De vreeswekkende reus die symbool staat voor de wraakzucht die anders zou oplaaien, lag diep weggestopt in zijn graf van onwetendheid. Laat hem in godsnaam met rust! Welk genre Ishiguro ook ter hand neemt (psychologische thriller, sciencefiction, historische roman of, zoals nu, fantasy), altijd is er [Lees meer…]
Geen Roth, maar wel Ishiguro
Natuurlijk is het een schande dat Philip Roth alwéér is overgeslagen. Maar met Kazuo Ishiguro valt te leven. Met name The Unconsoled is literatuur van buitenaardse schoonheid. Een soort hallucinerend droomscenario, dat door zijn logische en geloofwaardige verwoording als volkomen aanvaardbaar door de lezer wordt geaccepteerd. Net als in alle boeken van Ishiguro is er het geraffineerde spel met het perspectief. Je leeft, voelt en denkt volop mee met de personages, maar weet tegelijkertijd veel meer dan die personages zelf. Hun zicht is beperkt, ze dragen oogkleppen, ze zien alles [Lees meer…]
Alles onder controle?!
Gisteren was de tv-zender Fox zo goed de film The Remains Of The Day weer eens uit te zenden, iets wat niet vaak genoeg kan gebeuren. Het is de verfilming van Kazuo Ishiguro’s gelijknamige meesterwerk, in het Nederlands verschenen onder de titel De rest van de dag. Veel is er van die dag niet meer over, als Mister Stevens, butler in een oud Engels landhuis, vergeefs geprobeerd heeft zijn voormalige collega Miss Kenton (Emma Thompson) als huishoudster terug te halen naar Darlington Hall. Zij was twintig jaar daarvoor vertrokken om te trouwen, maar dat huwelijk had inmiddels zijn beste tijd gehad, zo bleek uit een brief die ze stuurde. Stevens (weergaloos gespeeld door Anthony Hopkins) is een butler van de oude stempel. Hij is volstrekt loyaal aan zijn werkgever, ook al houdt die er in de jaren dertig Nazi-sympathieën op na. Hij blijft altijd in de plooi, emoties lijken hem vreemd. Intussen [Lees meer…]