Zo heel af en toe verschijnt in het Nederlands taalgebied een roman die echt goed is. Jeroen Brouwers schrijft in Het hout alle trauma’s en frustraties van zich af die hij kennelijk heeft overgehouden aan zijn jeugd in allerlei Limburgse katholieke kostscholen. Je denkt onder het lezen vaak: zo erg zal het toch niet geweest zijn, maar dan schiet je de kop van bisschop Gijsen weer te binnen, loerend door een kier in het gordijn rond een jongensbed, en dan denk je: ja, zo erg was het echt, en misschien nog wel veel erger, misschien waren die jongensknijpende nichten nog veel gruwelijker dan Reve zich kon voorstellen en dan Brouwers zich durft te herinneren. Gelukkig is [Lees meer…]
Jongensknijpende nichten
In de Volkskrant van gisteren kreeg schrijver Ronald Giphart een aantal keuzes voorgelegd, zoals Coen Moulijn of Willem van Hanegem (‘de allergrootste voetballer die Nederland ooit heeft gehad’) en Jonnie Boer (‘een soort vaderfiguur in de keuken’) of Sergio Herman. Toen het ging om Gerard Reve of Jeroen Brouwers, was Giphart gauw klaar: Brouwers. “Ze zijn allebei grote stylisten. Reve schreef [Lees meer…]