“Plots begreep ik het. Zij bedoelden MIJ. Zij bedoelden de man die steeds kwam bovendobberen, ook al ging alles om hem heen ten onder.” Zo eindigt Niets gaat ten onder, het twaalfde boek van Louis Paul Boon, uit 1956. Het gaat over een typisch Boon-karakter, Frans Ghoedels. Een echte underdog, die bij gebrek aan gewicht boven komt drijven, opgestuwd door de blinde ambitie van zijn sluwe vrouw Agnes, die hem op nietsontziende manier gebruikt om haar doelen te bereiken. Hij laat het gebeuren, sul die hij is, zolang hij zich maar stiekem kan verlustigen aan Eva, de uitdagende dochter van een van de bestuursleden van de technische school Constructa, waar Frans tegen wil en dank leraar is, en zelfs opklimt – of beter omhoog geduwd wordt – tot directeur. Constructa is een wespennest van haat, nijd, jaloezie, corruptie, laster, valsheid, roddel en machtsmisbruik. Maar Frans blijft [Lees meer…]
Het Leven Gelijk Het Leven Is
Alweer meer dan veertig jaar geleden overleed Louis Paul Boon – naar men zegt met de Nobelprijs voor literatuur al bijna op zak. Zijn vrouw Jeanneke vond hem in zijn werkkamer op de grond liggen, toen ze thuiskwam van de kapper. In 1999 (twintig jaar na zijn dood dus) zond de Belgische radio onder de titel Het Leven Gelijk Het Leven Is een serie documentaires over hem uit, die nu als podcast op Spotify te beluisteren is. Het leven en werk van misschien wel de grootste schrijver van het Nederlands taalgebied wordt van alle kanten belicht. Boon als Bekende Belg, beeldend [Lees meer…]
Jan de Lichte op Netflix
“Wij zijn ten jare 1745. Tijd van hongersnood, van pest en cholera, en vele vreemde soldaten. Zopas zijn de Spanjaarden onze steden komen uitmoorden, en is het beste deel van ons volk in allerijl boven de Moerdijk gevlucht. De Oostenrijkers zijn daarna gekomen. En nu, op dit ogenblik waarin ons boek een aanvang neemt, zijn de soldaten van de Franse koning Lodewijk de Vijftiende ons land binnengevallen.
De avond valt. De kettingen worden reeds gespannen in de straten van het kleine stadje Aelst, opdat geen enkele kar nog zouden kunnen voorbijrijden. Stappen wij wat vlugger door, want straks sluit men de stadspoort, vlak voor onze neus, en moeten wij papieren tonen.
En zie, daar haast zich nog iemand, vlak voor ons uit. Net zoals wij klautert hij over de alreeds gespannen dwarskettingen. Net als wij tracht hij de [Lees meer…]
Gestorven, verminkt, de mond gesnoerd
Het duurde even voor de zondagse boekenmarkt aan de Ajuinlei te Gent op gang kwam. Gezien de verontrustende donkergrijze decorstukken hoog boven de eeuwenoude trapgevels hielden de verkopers hun handel nog even onder zeil. Toen de zon dan toch het pleit had beslecht, lag daar Het zoutvat van Boontje Boon, een verzameling teksten die Louis Paul Boon sinds 1946 ten beste gaf op de Vlaamse radio en later tv. Deze uitgave ontbrak nog in de collectie! Kwam het bovendien goed uit dat de betreffende handelaar niet voor eigen gewin ging, maar [Lees meer…]