It’s a long way to Nashville, but I’ve seen that road before… Iedere muziekliefhebber boven de veertig zal dit onmiddellijk meeneuriën… het was de begintune van het legendarische radioprogramma Nashville van Wim Bloemendaal. Pas na jaren onthulde Bloemendaal dat de zanger Paul Siebel heette. Bloemendaal draaide nog wat meer nummers van Siebel’s LP Woodsmoke and Oranges, waaronder het tragische ‘Louise’, en het tedere ‘Then came the children’. Ik ging meteen op zoek naar [Lees meer…]
De muziekarcheoloog
It’s a long way to Nashville, but I’ve seen that road before. Jaren zeventig, dinsdagavond, acht uur, Wim Bloemendaal. Inmiddels ook alweer bijna tachtig. Een echte man van de radio. Zijn liefde voor dit medium ontstond in zijn kindertijd, legt hij uit in een interview in New Folks Sounds. Hij was vaak ziek. ‘De radio was voor mij een soort ultieme kameraad’. Grappig genoeg was Bloemendaal dat zelf later ook voor zijn luisteraars. Nashville was [Lees meer…]
Triest, dat het zo moest aflopen met Louise
Iedereen zei dat die Louise bepaald niet mis was. Het stond op muren en luiken gekalkt. En dat ze zo’n onschuldig grietje leek, dat speelde ze maar, dat hoorde bij haar vak. Soms kreeg ze een fles parfum. Bloemen, misschien een likeurtje. Mannen kwamen met een goedkoop sieraadje aanzetten. Hun bedoeling was wel duidelijk. En zo vond iedereen het eigenlijk best triest, toen ze Louise vanmiddag in haar kamer vonden. Ze hadden altijd op haar neergekeken, maar [Lees meer…]