Als we de piano toch eens niet hadden! Tja, dan hadden we het klavecimbel. Ook niet verkeerd. We waren waarschijnlijk wel een beetje gefrustreerd dat we geen invloed hadden op het volume en de aard van de toon. Tót rond 1700 Bartolomeo Cristofori op de proppen kwam met zijn gravecembalo col piano et forte (‘klavier met zachte en harde tonen’), al gauw afgekort tot pianoforte en daarna tot ‘piano’. Dat ‘zacht’ de uiteindelijke naam van het instrument werd, is opmerkelijk, als je nagaat hoe er soms met donder en geweld op tekeergegaan wordt. Kennelijk was men toch het meest onder de indruk van het subtiele, ingehouden gefluister waar een piano óók toe in staat was, in tegenstelling bijvoorbeeld tot dit. De piano waar Dongsok Shin een sonate van Lodovico Giustini op [Lees meer…]