“De Brocken, die als een Olympus boven de rest van het Harzgebergte uittorent, bood Goethe niet alleen een weids uitzicht over het bevroren Noord-Duitse land, maar ook een diepe blik in zijn eigen ziel. Hij liet zich, eenmaal boven gekomen, meevoeren door het denkbeeld dat de granieten berg die hij bedwongen had, steunde op het binnenste van de aarde, en dat hij, op de top gezeten, contact had met de grote samenhang van de onvatbaar langzame, zacht sprekende natuur.” Mathijs Deen vertelt in De grenzeloze rivier, verhalen uit het rijk van de Rijn, met graagte over Goethes voettocht naar de top van de Brocken, in juli 1785. Zoals hij ook likkebaardend de geschiedenis opdist van de Romeinen, die gauw doorhadden dat ze beter aan hun kant van de rivier konden blijven. En van Karel de Grote, die bij Mainz vergeefs rekende [Lees meer…]