Zo’n zwijger wás Willem van Oranje helemaal niet. En zeker niet als hij een flinke borrel op had, wat nogal eens het geval was. René van Stipriaan legt in zijn prachtige biografie De Zwijger, Het leven van Willem van Oranje uit dat ‘zwijgen’ opgevat moet worden als ‘zich niet uiten’. Oranje liet nooit het achterste van zijn tong zien, weigerde openlijk partij te kiezen en probeerde op die manier zo veel mogelijk politieke en religieuze opties open te houden. Tot diep in de Opstand hield hij vol trouw te zijn aan de koning van Spanje, terwijl hij aan niemand zo’n hekel had als aan de koning van Spanje. Nooit heeft hij zich ondubbelzinnig uitgesproken over zijn religieuze overtuiging: hij was katholiek, calvinist of lutheraan zoals het hem uitkwam. Van Stipriaan citeert een andere biograaf, volgens wie Willem van Oranje ‘zo ongeveer alle kwaliteiten [bezat] die Machiavelli aan [Lees meer…]
Grootmeester van de verandering
Een echte biografie is het niet, De hartenjager – Leven, werk en roem van Gerbrandt Adriaensz. Bredero, geschreven door René van Stipriaan. Dat kan ook niet, want er is haast niets bekend over het korte leven van Bredero (1585-1618). Het boek gaat dus vooral over zijn werk en roem. Juist omdat er zo weinig bekend is over het leven van Bredero, is in het verleden vaak geprobeerd zijn biografie aan de hand van zijn gedichten, liederen en toneelstukken te reconstrueren. Van Stipriaan laat zien dat dit een hachelijke onderneming is, aangezien nooit zeker is dat de ik-figuur in een literair werk samenvalt met de schrijver. Zeker niet bij Bredero, die als lijfspreuk voerde “’t Kan verkeren”, ofwel, niets lijkt wat het is en het kan zo maar weer veranderen. Toch komen we nog heel wat over deze briljante artiest (Bredero was ook kunstschilder) te weten. Hij was [Lees meer…]