Sergeant Fletcher kan het haast niet menen, als hij zijn liefje voorstelt samen een nieuw leven te beginnen in dat ‘lieflijke achterland’. Hij komt er net vandaan, meer dood dan levend, na een helse zoektocht naar de zwarte Sam, die een blanke veeboer heeft doodgeschoten. Australië, jaren twintig. Sam en zijn vrouw Lizzie hebben het redelijk goed in dienst van de gelovige Fred Smith. Totdat een nieuwe buurman opduikt, de racistische dronkelap Harrie March. Of het goed is dat Sam en Lizzie hem een paar dagen komen helpen bij het aanbrengen van een omheining. Smith staat het toe. Maar March behandelt het aboriginalstel als beesten (‘blackstock’, had hij ze al genoemd). In een latere fatale confrontatie neemt Sam ongewild wraak. Daarna zit er niks anders op dan samen met de – na verkrachting – van March zwangere Lizzie op de vlucht te slaan, achtervolgd door Fletcher en zijn mannen, die worden geholpen (of juist niet?) door een andere zwarte: Archie. Sweet Country (2017, Australië) is een lekker trage film, met alle tijd voor verpletterend mooie opnames van het landschap – misschien wel de echte hoofdrolspeler. Het is een rauwe film vol racisme, vernedering en schokkend concreet in beeld gebracht bloedvergieten. De beschaving kondigt zich aan in de persoon van rijdende rechter Taylor en een – per auto! – rondtrekkende mobiele bioscoop. Maar Fred Smith verzucht dat de door Johnny Cash bij de aftiteling aangekondigde ‘peace in the valley’ nog lang op zich zal laten wachten.