Misschien vergezocht, maar is het toeval dat zowel thuis als in de hotelsuite in Stockholm een soort schaakbord als decoratie boven het bed van Joe en Joan Castleman aan de muur hangt? Hij is een succesvolle auteur en Nobelprijswinnaar voor de Literatuur. Zij is slechts ‘de vrouw van’. Maar zoals in het schaakspel de dame de allesbepalende factor is, en de koning slechts een hulpeloze sukkel, zo blijkt ook in The Wife (2017, VS) dat de gevierde sterschrijver, ondanks als zijn branie en spierballenvertoon, nergens is zonder de steun van zijn bescheiden en onderdanige echtgenote. Maar dan valt Joan voor het eerst uit haar rol, als ze zich tijdens het Nobelprijs-gala laat ontvallen dat zij eigenlijk een ‘kingmaker’ is (idioot vertaald als ‘degene die de scepter zwaait’). Naarmate Joe zich schofteriger gaat gedragen, neemt Joan steeds minder genoegen met haar tweede viool. Een ambitieuze roddeljournalist die niets liever wil worden dan Joe’s biograaf, werpt graag nog wat olie op het vuur. Wat een heerlijke rol van Glenn Close, die met een uitgestreken glimlach probeert te camoufleren hoe het binnen in haar kolkt en gist. Tot de bom barst. Mat.